Το ήθος, η αξιοπρέπεια και η καθολική αναγνώριση δεν αγοράζονται… κατακτούνται!
Από την επιβλητική εμφάνιση του Ολυμπιακού στο Βερολίνο, και την νίκη με 67-94, αυτό που «προβλημάτισε» τους ειδικούς ήταν η μη χρησιμοποίηση των Μπραζντέϊκις και Πετρούσεφ, το γεγονός ότι δεν ήμασταν καλύτεροι και τα 40 λεπτά, ότι ο Μιλουτίνοφ και ο Μακ Κίσικ δεν έχουν «μπει» πλήρως στην εξίσωση της ομάδας, και όχι όλα τα υπόλοιπα ας πούμε που στην τελική είναι και περισσότερα. Εμείς λοιπόν ως οπαδοί που σίγουρα αγωνιούμε για την ομάδα, πολύ περισσότερο από όλους αυτούς που αυτοχαρακτηρίζονται ως αντικειμενικοί και γνώστες του αθλήματος, λέμε το εξής. Αυτό ακριβώς να φοβάστε. Τον ερχομό σύντομα του φορμαρισμένου και πλήρη Ολυμπιακού, την ενσωμάτωση όλων των παιχτών , την «εμπέδωση» των ρόλων τους μέσα στο παρκέ, και την χημεία που θα προκύψει μέσα από τα παιχνίδια. Αυτό το εκρηκτικό μίγμα που θα μετουσιωθεί σε λάβα και θα παρασύρει τους πάντες στο διάβα του, με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια. Γιατί πάντα θα παίζει ενεργό ρόλο και η «συμπεριφορά» της διαιτησίας.
Που μέχρι στιγμής τα δείγματα της είναι αρνητικά όσον αφορά τον καταμερισμό της ισονομίας στα σφυρίγματα της. Την έξωθεν δε «καλή εικόνα» των μέχρι πρότινος εμετικών συμπεριφορών , καλό θα είναι να την δούμε και όταν θα «καίει» η μπάλα και θα κρίνονται οι τίτλοι στην Ελλάδα. Μακάρι όλοι να δείξουν ότι επιθυμούν να διασχίσουν τον δρόμο των Αγγελόπουλων όσον αφορά το ήθος και τις συμπεριφορές απέναντι σε διαιτητές, Ομοσπονδίες και αθλητές. Μακάρι να δείξουν στο μέλλον ανάλογες συμπεριφορές και ότι έμαθαν πλέον να χάνουν. Έχοντας τον καλύτερο προπονητή της Ευρώπης στον πάγκο μας, και παίχτες που δεν νοιάζονται για τα νούμερα και τον χρόνο συμμετοχής τους, βάζοντας την ομάδα πάνω από τους εαυτούς τους, δεν φοβάμαι τίποτε. Ακόμη και να μην επιτευχθούν όλοι οι στόχοι, θα είμαι υπερήφανος για τις καταθέσεις ψυχής μέσα στο παρκέ.
Μαζί στις κερκίδες σε όλα τα παιχνίδια θα παλεύουμε μέχρι τέλους. Το ήθος, η αξιοπρέπεια και η καθολική αναγνώριση δεν αγοράζονται… κατακτούνται! Είναι στάση και φιλοσοφία ζωής, όχι εικονική πραγματικότητα. Όλοι αυτοί οι υποκριτές γύρω από τα αθλητικά και εξωαγωνιστικά δρώμενα, ήξεραν τι «συμβαίνει» εδώ και χρόνια, αλλά επέλεγαν είτε ως μισθοφόροι, είτε ως «κρυφο-οπαδοί» , να σιωπούν και να χλευάζουν το ήθος. Να το πασάρουν στον φίλαθλο κόσμο ως αδυναμία. Την οικειοθελή αποχώρηση να την βαπτίζουν υποβιβασμό. Και τα «κλεμμένα» Πρωταθλήματα ως ανικανότητα διοίκησης και καταξιωμένων προπονητών και παιχτών. Αυτοί όλοι μας κουνάγανε το δάχτυλο, και τώρα μας κάνουν και υποδείξεις. Εύκολα τους αναγνωρίζεται.
Με φέσι και φερετζέ κυκλοφορούν, χαρούμενοι που όπως όλα μέχρι στιγμής δείχνουν , ότι η αγαπημένη τους ομάδα δεν θα τερματίσει όπως τα προηγούμενα συνεχόμενα χρόνια προτελευταία. Έτσι για την ιστορία απλά να θυμίσω σε όλους ότι το τελευταίο τους Final 4 ήταν την σεζόν 2011-12 στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχαν την χαρά και την ευτυχία να δουν τον Ολυμπιακό να το σηκώνει ! 12 χρόνια πριν δηλαδή. 2 χρόνια λιγότερα από τα 14 συνεχόμενα αποτυχημένα χρόνια τους στο ποδόσφαιρο. Εκτός αν θεωρούν ως επιτυχία τα Πρωταθλήματα που κατέκτησαν ως ερασιτέχνης , σε Βόλεϊ αντρών και γυναικών και μπάσκετ γυναικών τα ίδια χρόνια από 2 το κάθε τμήμα. Χρονιάρες μέρες που είναι δεν θα πω τι έχουμε κατακτήσει όλο αυτό το διάστημα παντού. Ας βλέπουν αυτοί όλοι όπως θέλουν το ποτήρι. Καλή χρονιά να έχουμε μάγκες με υγεία πάνω από όλα, και τον Θρύλο στην καρδιά.
