Μόνο εσύ μου ομορφαίνεις την ζωή!
Ολυμπιακός σημαίνει, εξαντλώ τα εισιτήρια με την Ρεάλ, ετοιμάζω τις βαλίτσες για την Γερμανία με την Φράϊμπουργκ , κλείνω θέση για τον Βόλο, ετοιμάζομαι να αντιμετωπίσω με το βλέμμα στην πρόκριση τις MΒK Ρουζομπερόκ για το Eurocup και Τρογκίρ, για το EHF European Cup, με το βλέμμα στραμμένο στα final 4 του Champions league στο πόλο και σε άντρες και σε γυναίκες. Και δεν τελειώσαμε. Μιας και το απόγευμα στις 7 στο Ρέντη, ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει την Βελγική Ρόζελαρ στο πρώτο του εντός έδρας ματς για το Τσάμπιονς Λιγκ μετά από 9 χρόνια. Βάλαμε ένα στοίχημα και το κερδίσαμε.
Χωρίς τον κόσμο όμως στο πλευρό της, η αποστολή της ομάδας είναι πάντα πιο δύσκολη. Ίσως είναι το πιο κρίσιμο και το πιο σημαντικό ματς , αν θέλουμε ο Ολυμπιακός να συνεχίσει το Ευρωπαϊκό του ταξίδι και μετά την φάση των ομίλων. Η νίκη είναι μονόδρομος. Η εμφάνιση στην Πολωνία απέναντι στην Πρωταθλήτρια Ευρώπης Ζάκσα , μας κάνει να αισιοδοξούμε. Επιβάλλεται όμως οι αντίπαλοι να νοιώσουν ότι παίζουν εκτός έδρας. Ότι ήρθαν στον Πειραιά. Να νοιώσουν την πίεση της κερκίδας και δεν αναφέρομαι στους οργανωμένους που τρέχουν παντού. Πρέπει να αγκαλιάσουν και οι υπόλοιποι , και το Βόλεϊ. Δεν επιτρέπεται σε τέτοιας σημασίας παιχνίδια να μην είναι κατάμεστο το Ρέντη. Ξέρω τις δυσκολίες που υπάρχουν , με τόσα συνεχόμενα παιχνίδια παντού αλλά ειδικά στα Ευρωπαϊκά , στα ντέρμπι και στα πλέϊ οφ , πρέπει να γεμίζουμε και το Ρέντη. Είμαστε τόσες χιλιάδες στο λεκανοπέδιο. Δεν γίνεται να τρέχουν οι ίδιοι και οι ίδιοι παντού, από άθλημα σε άθλημα και οι υπόλοιποι να παρακολουθούνε απλά εξ αποστάσεως τα παιχνίδια.
Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για γήπεδο 2.000 θέσεων μόνο. Ακόμη και χτες τα κορίτσια μας, απέναντι στο Ιταλικό μεγαθήριο την Νοβάρα, αν είχαν την συμπαράσταση του κόσμου ίσως να έφταναν σε μια πολύ σημαντική νίκη. Με τα αν όμως και τα ίσως , δεν έρχονται οι νίκες. Ας κάνουμε εμείς αυτό που μπορούμε και όλα τα άλλα θα έρθουν πιο εύκολα. Σε όλα τα αθλήματα φτιάχνουμε τις ομάδες μέχρι εκεί που έχουμε την δυνατότητα. Με περισσότερα εισιτήρια, διαρκείας, χορηγούς κλπ θα μπορούμε σίγουρα να μιλάμε διαφορετικά. Χωρίς να υπάρχει ενδιαφέρον και στήριξη από τον κόσμο , να μην εγείρονται απαιτήσεις μιας και ότι παραπάνω καταφέρνουν τα τμήματα είναι υπέρβαση. Σκεφτείτε απλά και μόνο τα έξοδα με την συμμετοχή και των 6 ομαδικών τμημάτων μας στην Ευρώπη , πόσα είναι , και αναλογιστείτε πόσο τεράστια βοήθεια , οικονομική και αγωνιστική, θα ήταν η παρουσία μας σε αυτά τα ματς. Από την στιγμή που θέλουμε να παλεύουμε μόνοι εναντίον όλων για να είμαστε πρώτοι παντού, πρέπει να κάνουμε θυσίες.
Ο δαφνοστεφανωμένος δεν υπάρχει μόνο στις φανέλες του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ, αλλά παντού. Από την καρδιά μας μέχρι τον τελευταίο «εργάτη» του ερασιτέχνη. Και αν θέλουμε να το δούμε από την ρομαντική του πλευρά, ο ερασιτέχνης είναι η απόλυτη έκφραση της ιδεολογίας του τεράστιου αυτού συλλόγου. Όλοι τον δαφνοστεφανωμένο «υπηρετούμε». Αυτός δεν είναι εξ άλλου ένας από τους κυριότερους λόγους που ζούμε;
