Κάνει ότι περνάει από το… χέρι της η «εξυγίανση»!
Το κακό δικό μας ξεκίνημα, η μέτρια συνέχεια και η μέχρι στιγμής βελτίωση που όμως απέχει από τα θέλω μας, είναι η … δική τους καλύτερη χρονιά. Η διαφορά μας από τον 1ο είναι… τα πέναλτι με Αστέρα τρίπολης και Βόλο που δεν μας δόθηκαν, και η εις βάρος μας εφεύρεση στην Λεωφόρο.
Όλα τα άλλα «χειρουργεία» υπέρ τους και εναντίον μας τα βάζουμε στην άκρη για να έχει ενδιαφέρον το φετινό Πρωτάθλημα . Δεν σας φαίνεται όμως παράξενο ρε μάγκες που οι έτεροι διεκδικητές του τίτλου, δεν μιλάνε; Δεν τους ενδιαφέρει το πώς κερδίζει και βρίσκονται πίσω από αυτόν τον Παναθηναϊκό; Δεν θα ήταν ευνοίκό για τις ομάδες τους να έχανε από εμάς στην Λεωφόρο ώστε να μειώσουν ακόμη περισσότερο την απόσταση που τους χώριζε; Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ , δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα την μη επιβολή ποινής στην ΑΕΚ για γεγονότα απείρως περισσότερα από όσα είχαν τιμωρήσει εμάς (απλά επειδή δεν διαλυόταν ο καπνός από τα καπνογόνα με τον ΠΑΟ) πέρσι με κεκλεισμένων στο επόμενεο ματς με τον ΠΑΟΚ.
Στα Γιάννενα φυσικά και είναι πέναλτι υπέρ τους , αλλά το χέρι του Κουρμπέλη που έχει προηγηθεί της φάσης του καταλογισμού, δεν το είδε κανείς τους να φωνάξει; Έχουν δίκιο που διαμαρτύρονται οι Έλληνες διαιτητές για το γεγονός ότι δεν ορίζονται στα μεγάλα ματς. Αφού φέρνει ο Μπένετ από το εξωτερικό το ίδιο ανίκανους και «διαβασμένους» , τσάμπα χάνουν το ψωμάκι τους, που τόσο «αγώνα» έχουν κάνει για να το εξασφαλίσουν. Τι δεν είδαν ας πούμε από το var στο ματς με τον Άρη στις οφθαλμοφανέστατες περιπτώσεις με τις κόκκινες που έπρεπε να έχουν βγει εναντίον της ομάδας της Θεσσαλονίκης; Όσο και να τους σπρώχνουν όμως η μεταξύ μας διαφορά από την στιγμή που κερδίζουμε εμείς θα εξαφανιστεί πριν το ματς μεταξύ μας στο Καραϊσκάκη.
Τους έχρισαν φαβορί και τρέμουν τα ποδαράκια τους. Ο βασικός με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια αντίπαλος μας στην διεκδίκηση του τίτλου είναι η ΑΕΚ, άσχετα αν και εκείνη «προστατεύεται» ποικιλοτρόπως από την εξυγίανση. Εξ ου και η σιωπή των αμνών όταν τους ανακοινώθηκε πως αν δεν το πάρουνε εκείνοι τουλάχιστον ας το πάρει ο κολλητός του «σωτήρα» τους. Και κάπως έτσι κυλάει η ζωή στο «Μπαλτακιστάν». Το ματς με τον Άρη μας έδειξε με τον πιο γλαφυρό τρόπο τι να περιμένουμε στο εγγύς μέλλον και πως πρέπει να διαχειριζόμαστε το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά. Να κοιτάμε μόνο πως θα κερδίζουμε το επόμενο και σε ποιες θέσεις χρειαζόμαστε θωράκιση. Μια ενίσχυση που έχει αργήσει. Από την άποψη ότι πλησιάζουν τα ματς που πρέπει να εμφανιστούμε όσο το δυνατόν πιο πλήρεις, πιο δεμένοι ως σύνολο και με τα λιγότερα λάθη.
Δεν έχω προσωπικά με κανένα παίχτη, όπως δεν βάζω όμως πάνω από το καλό της ομάδας κανένα όνομα. Να παίζουν πάντα οι καλύτεροι, οι πιο έτοιμοι, οι πιο μαχητές, αυτοί που βάζουν τον σύλλογο και τον κόσμο του πάνω από τα θέλω τους, και αυτοί που είναι έτοιμοι να βάλουν τα πόδια τους στην φωτιά αισθανόμενοι την αδικία που υφίστανται στο πετσί τους. Για να πάμε στα ντέρμπι όπως πρέπει όμως , οφείλουν άπαντες να δείξουν την ίδια θέληση και το ίδιο πάθος για την νίκη απέναντι σε Ατρόμητο, Λαμία, ΟΦΗ, Παναιτωλικό και Λεβαδειακό . Και μετά θα τα δούμε όλα επί χάρτου. Να δούμε και εμείς μια φορά ρε παιδάκι μου με ενδιαφέρον τα πλέϊ οφ. Γιατί από τότε που καθιςερώθηκαν τα ξεφτιλίσαμε ως θεσμό όντας ανώτεροι αγωνιστικά βλέποντας με κιάλια τον εκάστοτε δεύτερο.
