Επιβάλλεται να κινητοποιηθεί ολόκληρη η οικογένεια του Ολυμπιακού
Από την μια η πανδημία που μας πήγε πίσω, από την άλλη η Πολιτεία με την αβάσταχτη φορολογία για ερασιτεχνικά σωματεία με βλέψεις και στην Ευρώπη όπως ο Ολυμπιακός, συν την απαράδεκτη στάση της όσον αφορά το θέμα των εγκαταστάσεων κρατώντας επιλεκτικά αρνητική στάση απέναντι μας, θα μας οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια σε αποφάσεις δύσκολες αν ο κόσμος δεν στηρίξει ακόμη περισσότερο, όσο μπορεί. Οι εποχές γίνονται οικονομικά ολοένα και πιο δύσκολες και τα «προϋπολογισμένα έσοδα» από τα μέλη και τις κάρτες φιλάθλου δεν φτάνουν για να συντηρούνται σε κατάσταση Πρωταθλητισμού όλα τα αθλήματα και τμήματα.
Αν δεν αλλάξει κάτι ώστε να βρεθούν έσοδα, είτε από μέλη, είτε από την κάρτα φιλάθλου, είτε να μπουν περισσότεροι χορηγοί, δεν θα μπορούμε να είμαστε στον «αφρό» παντού με ότι αυτό δυστυχώς συνεπάγεται για κάποια αθλήματα. Αναγκαστικά θα πρέπει να μπουν προτεραιότητες και κάποια ατομικά κυρίως να γίνουν εντελώς ερασιτεχνικά. Δεν ξέρω πόσοι θα στεναχωρηθούν πραγματικά από την όλη κατάσταση, αλλά ας κοιταχτούμε στον καθρέπτη μας όλοι και να δούμε τι μπορούσαμε να κάνουμε και δεν κάναμε, όχι μόνο φέτος αλλά όλα αυτά τα χρόνια. Προσωπικά θλίβομαι με την ιδέα και μόνο ότι μπορεί να αναγκαστώ για το καλό άλλων αθλημάτων και τμημάτων να «συνθηκολογήσω». Το επόμενο διάστημα πρέπει να κινητοποιηθεί ολόκληρη η οικογένεια του Ολυμπιακού που στηρίζει ιδεολογικά τον σύλλογο.
Ένα άλλο επίσης φλέγον θέμα είναι η παρουσία του κόσμου μας, τουλάχιστον στα κρίσιμα ματς του ερασιτέχνη. Δεν είναι δυνατόν να έχουν δικαίωμα ελεύθερης εισόδου 19.500 μέλη και να μην γεμίζουν οι κερκίδες. Πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει άλλη αθλητική δραστηριότητα του συλλόγου. Προσωπικά δεν μου άρεσε καθόλου που είδα πέρσι τα τρόπαια στο Βόλεϊ να καταλήγουν σε «άλλα» χέρια. Σε ποιον άρεσε; Γιατί αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς δεν στηρίξαμε οπαδικά πέρσι όσο μπορούσαμε τα τμήματα του ερασιτέχνη. Καλό θα είναι να μην κοιτάμε μόνο τι δεν κάνουν οι διπλανοί μας, αλλά τι κάνει ο καθένας μας. Δεν γίνεται να τρέχουν λίγοι παντού. Πρέπει να ενδιαφερθούμε και να κινητοποιηθούμε περισσότεροι.
Αναγνωρίζω ότι τα παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη σε τόσα αθλήματα και τμήματα είναι πάρα πολλά. Η μετακίνηση σε όλα τα ματς επίσης δύσκολη λόγω της οικονομικής κατάστασης. Υπάρχουν όμως κάποια ματς που ξεχωρίζουν. Που θέλουν οι αθλητές-τριες μας , να πάρουν δύναμη από την παρουσία μας. Να νοιώσουν οι αντίπαλες ομάδες ότι έχουν έρθει στον Πειραιά. Επιβάλλεται ο κόσμος να αγκαλιάσει τα ερασιτεχνικά του τμήματα που είναι σημεία αναφοράς της ρομαντικής ιδεολογίας του συλλόγου . Ο παλμός και το πάθος της κερκίδας δίνουν το έναυσμα της νίκης. Και στην τελική δεν μπορώ να βλέπω τους «αιώνια δευτερότριτους» να είναι στις στρούγκες τους, πιο κοντά στα (λιγότερα μεν) τμήματα τους.
