Η «επόμενη μέρα» έχει ξεκινήσει ήδη εδώ και καιρό
Όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα με τον Παναθηναϊκό, η μοίρα αρκετών είναι εδώ και καιρό προδιαγεγραμμένη. Και δεν έκαναν απολύτως τίποτε (ή ελάχιστα) για να την αλλάξουν.
Άλλοι δεν μπορούσαν, άλλοι προφανώς δεν ήθελαν, άλλοι δεν πιστεύουν ακόμη ότι οι καμπάνες ηχούν για αυτούς. Ο Ολυμπιακός δεν είναι «φιλανθρωπικό ίδρυμα». Και δεν «συμβιβαζόμαστε» ακόμη και αν κατακτάμε εύκολα το Πρωτάθλημα. Θέλουμε νίκες, θέαμα και παίχτες με φιλοδοξίες που να γουστάρουν.
Το Πρωτάθλημα θα το πανηγυρίσω όμως ως τρελός. Άλλο το ένα άλλο το άλλο. Δεν θα κάνω την χάρη στους αντιπάλους να νιώσω απογοητευμένος. Απογοήτευση θα ένιωθα αν έβλεπα ότι δεν υπάρχει μέλλον. Από την στιγμή λοιπόν που βλέπω ότι υπάρχει, δεν τίθεται λόγος συζήτησης.
Ο Ολυμπιακός χρειάζεται ανοικοδόμηση. Χωρίς συναισθηματισμούς και «εκπτώσεις» χρειάζεται μεγάλη ανανέωση. Θέλει παίχτες γρήγορους, δημιουργικούς με φαντασία. Σε όλες τις θέσεις. Είτε βασικούς, είτε προερχόμενους από τον πάγκο. Η ομάδα είναι αργή και προβλέψιμη. Χωρίς πάθος και έμπνευση.
Τις ώρες των «μαχών» πολλά δεν λέγονται. Δεν εξυπηρετούν τίποτε και κανέναν. Ειδικά όταν δεν υπάρχουν άλλες επιλογές. Επικεντρώνεσαι στον στόχο. Επετεύχθη χωρίς να μείνουμε ικανοποιημένοι. Αλλάζεις σελίδα λοιπόν τώρα. Δύσκολο να αλλαχτούν τα 7/11 της βασικής 11αδας και να αποδώσει άμεσα; Ναι, αλλά απαραίτητο. Δύσκολο να αλλαχτούν τα 2/3 του ρόστερ; Όχι αν αυτοί που θα έρθουν θα είναι αξίας, ταλαντούχοι και «πεινασμένοι» για τίτλους και Ευρώπη. Κάποιοι έκαναν τον κύκλο τους. Τους πουλάς. Τόσο απλά, έστω και χωρίς να πιάσεις αυτά που προσδοκάς. Δεν γίνεται να βγαίνεις σε όλα τα ντιλ κερδισμένος.
Το βασικότερο για μένα είναι ποιοι θα επιλέξεις ότι θα συνεχίσουν. Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να αποχωρήσει ο οποιοσδήποτε, όπως και να λέγεται από την στιγμή που είτε κάνουν μουτράκια, είτε νοιώθουν ενοχλήσεις, είτε αισθάνονται δημόσιοι υπάλληλοι, είτε δεν δουλεύουν στις προπονήσεις, είτε είναι Έλληνες η ξένοι, είτε δημιουργούν πρόβλημα στα αποδυτήρια. Εμένα με νοιάζει ο Ολυμπιακός και όχι το όνομα που γράφεται στην πλάτη η βρίσκεται στον πάγκο.
Όλοι είναι «στρατιώτες» με το αζημίωτο και πρέπει να σέβονται την φανέλα και τον κόσμο πρώτα από όλα. Σαφώς και υπάρχει και η ήττα στο παιχνίδι αλλά προσπάθησε και ας χάσεις, όχι αυτό το χάλι που είδαμε ξανά. Τα λόγια αυτά λέγονται τώρα, όχι όταν «πολεμάς».
Τώρα που υπάρχει η δυνατότητα να γίνουν οι όποιες αλλαγές. Μόλις τελειώσουν οι μεταγραφές ότι και να λέγεται είναι δώρο- άδωρο. Με αυτούς που θα επιλέξεις να προχωρήσεις θα πορευτείς. Με καθημερινή γκρίνια και μουρμούρα απλά δίνεις το Πρωτάθλημα σε κάποιον «άλλο» που πιστέψτε με θα το πανηγυρίσει (λες και βλέπουν πολλά τακτικά), χωρίς να δει μπάλα, με το να παίρνει πέναλτι μαϊμού, ή να είναι στραβή η γραμμή του VAR στο οφσάιντ. Αναγκαστικά στηρίζεις για να επιτευχθεί ο στόχος της κατάκτησης του τίτλου.
Υπάρχει οπαδός του Ολυμπιακού που να είναι κορεσμένος από τα Πρωταθλήματα; Για ρωτήστε ρε νέοι τους παλιότερους με πόση λαχτάρα περίμεναν τις κούπες μετά τα «ληστρικά χρόνια». Γιατί ληστρικά ήταν. Αλλά το συνάφι των αντικειμενικών τα μετέτρεψε σε «πέτρινα» για να μην υπάρχουν σκιές στους «κλέφτες».
Το μόνο που θα θυμόμαστε από την φετινή χρονιά θα είναι το 47ο Πρωτάθλημα, ο γύρος του θριάμβου μέσα στην Τούμπα και η πρόκριση στους «32» του Γιουρόπα. Δυστυχώς τίποτε άλλο. Επειδή στατιστικώς όταν κάνεις πολλές μεταγραφές δεν βγαίνουν όλες άμεσα, η επιλογή στις βασικές θέσεις της 11αδας θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο ψαγμένες και ποιοτικές.
Τον δρόμο τον ξέρει ο Μαρινάκης. Τον έχει διαβεί όχι μια αλλά δύο φορές. Μια όταν πρωτοανέλαβε και η δεύτερη το 2018. Ρωτήστε τους «απέναντι» πως βίωσαν τα αποτελέσματα της ανανέωσης εκ βάθρων. Και ρίξτε και μια ματιά στην βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ από τότε και μετά.
Η «επόμενη μέρα» έχει ξεκινήσει ήδη εδώ και καιρό. Τώρα απλά χαιρόμαστε τον τίτλο και μετά περιμένουμε την υλοποίηση του σχεδιασμού.
