Δεν πιστεύω να υπάρχουν λόγια για να μπορέσω να αποτυπώσω με λόγια την εικόνα του φετινού Ολυμπιακού. Πόσο πάθος, πόση φλόγα, αναδύεται από αυτή την ομάδα, ακόμη και λαβωμένη.

Δεν χαμπαριάζει Χριστό, όποιον και αν έχει απέναντι της , σε όποια έδρα και αν αγωνίζεται. Μόνο που στο ΣΕΦ , το εκρηκτικό μείγμα με τον κόσμο την κάνει απλά ανίκητη. Δεν παρατάει ποτέ παιχνίδι. Με ηρεμία ανακτά το προβάδισμα και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να τελειώσει τον αντίπαλο μέσα σε ένα ονειρεμένο διάστημα. Άλλες φορές μέσα σε ένα 10λεπτο, άλλες φορές της αρκεί ένα μόνο δίλεπτο. Πως μπορείς να μην ονειρεύεσαι με αυτή την ομάδα; Μια ομάδα με όλη κυριολεκτικά την σημασία της λέξεως. Που ο ένας παίζει για τον άλλον και όλοι μαζί για αυτούς που απουσιάζουν. Από κοντά και η κερκίδα, που στις δύσκολες στιγμές , το ζεστό της χειροκρότημα δίνει το έναυσμα για την αντεπίθεση. Σαν να λέει στους παίχτες, δεν πειράζει συνεχίζουμε πιο δυνατά. Οι άλλοι θα πρέπει να ανησυχούν ποιος θα είναι ο «τυχερός» που θα μας αντιμετωπίσει στον δρόμο για το Βελιγράδι, όχι εμείς.

Δεν «διαλέξαμε» αντίπαλο, τερματίσαμε όσο πιο ψηλά μπορούσαμε με ρεκόρ 19-9. Όταν οι ειδικοί αναλυτές και «γνώστες» του αθλήματος έθαβαν την ομάδα για το γεγονός ότι δεν κέρδιζε εκτός έδρας, όταν έσπερναν μαύρα σύννεφα μετά το «άτυχο» αποτέλεσμα στο ΣΕΦ με τον ΠΑΟ, λίγοι πίστευαν ότι το κάστρο του ΣΕΦ και οι στοχευμένες νίκες εκτός έδρας επί συγκεκριμένων ομάδων  θα δώσει την πρόκριση. Ελάχιστοι πιστεύαμε στην πρόκριση ευρισκόμενοι στην πρώτη 4αδα, όταν όλοι οι άλλοι μίλαγαν οριακά για 8αδα. Τους βλέπετε τώρα πουθενά; Να μας αναλύουν αν είναι σωστή η όχι η διαχείριση του ρόστερ; Πόσο χρόνο συμμετοχής έχει ο καθένας; Αν έπρεπε να παίξει κάποιος λιγότερο η περισσότερο;

Μούγκα όλοι. Μετά την ήττα στο ΣΕΦ από τους κολόφαρδους, περίμεναν όλοι το ΟΑΚΑ, και μετά το Κύπελλο, για να ξεσαλώσουν εναντίον μας. Ήρθε όμως καπάκι και το +29 και λούφαξαν. Ήρθε η προέλαση του Ολυμπιακού στην Ευρώπη και έγινε ο πόνος μεγαλύτερος. Τώρα περιμένουν τυχόν αποκλεισμό στα προημιτελικά για να μιλήσουν για αποτυχία λόγω του πλεονεκτήματος της έδρας , «ανοίγοντας» δρόμο για τα πλέϊ οφ στο Ελληνικό Πρωτάθλημα. Αποτυχημένοι είστε και φαίνεστε. Για ομάδα που «ανέβηκε» από την Α2 φέτος, που είχε ρίξει «λευκή πετσέτα»,  μια χαρά γλεντήσαμε και την ομάδα της καρδιάς σας και εσάς τους ίδιους, άσχετοι και στημένοι. Εντάξει είμαστε «νεκροθάφτες» του Ελληνικού μπάσκετ; Εντάξει είμαστε. Καθίστε ξανά στον καναπέ να δείτε τα προημιτελικά της Ευρωλίγκα αποτυχημένοι. Συνηθισμένοι είστε από το ποδόσφαιρο. Απλά σας «φέραμε πίσω» και τις Παρασκευές σας. Μόνο ένα πράμα με στεναχώρησε. Δεν έπρεπε να υπάρχει κάθισμα άδειο όχι μόνο με την Μπαρτσελόνα αλλά και σε άλλα παιχνίδια.

Όσοι μπορείτε και δεν έρχεστε να γεμίζουμε το ΣΕΦ, χάνετε μοναδικές στιγμές, της σύγχρονης Ολυμπιακής Ιστορίας. Και τώρα δεν σας τις στερεί η πανδημία. Είναι επιλογή σας. Και αναφέρομαι πάντα σε όσους έχουν την δυνατότητα να έρχονται και δεν. Γιατί δυστυχώς υπάρχουν αρκετοί που θέλουν και δεν μπορούν. Είτε λόγω απόστασης, είτε λόγω οικονομικών δυσκολιών.