Δεν είναι η πρώτη φορά, και σίγουρα δεν θα είναι και η τελευταία που αντιμετωπίζουμε στην Ευρώπη ένα ισχυρό αντίπαλο, από καλύτερο Πρωτάθλημα, με τριπλάσια χρηματιστηριακή αξία όσον αφορά το ρόστερ της. Το έχουμε καταφέρει στο παρελθόν και γιατί όχι να μην το καταφέρουμε όχι μόνο να πάρουμε θετικό αποτέλεσμα σήμερα αλλά και στην ρεβάνς ώστε να προκριθούμε.

Όποια και να ήταν η εικόνα του Ολυμπιακού μέχρι σήμερα, κανείς δεν μπορεί να μας απαγορεύσει να διατηρούμε τις ελπίδες μας. Είναι από τα παιχνίδια εκείνα που θεωρώ πως όλοι όσοι αγωνιστούν θα δώσουν το κάτι παραπάνω. Πόσο μάλλον όταν πιστέψουν πως μπορούν να κάνουν την υπέρβαση όπως εμείς οι οπαδοί. Δεν έχει την φανέλα των Γιουβέντους, Ίντερ και Μίλαν ας πούμε, αλλά είναι μια πάρα πολύ καλή ομάδα. Που παίζει επιθετικά, και χωρίς σκοπιμότητα το ίδιο καλά  τόσο εντός όσο και εκτός έδρας. Είναι από τα παιχνίδια εκείνα που περιμένουν πως και πως με αγωνία οι αντίπαλοι μας για να διασκεδάσουν τα «γλέντια» που τους κάνουμε στην Ελλάδα.

Οκ μπορεί να μην είναι τόσο ισχυρή, όσο η Βελέζ, η Έστερσουντ και η Γκαμπάλα, αλλά αν προκριθούμε το λες και επιτυχία. Αυτό που θέλουμε πάνω από όλα να δούμε από τον Ολυμπιακό είναι να παλέψει διεκδικώντας τις όποιες πιθανότητες του αναλογούν. Να καθιερωθεί ακόμη περισσότερο στην συνείδηση όλων ως μια στην κυριολεξία καλή Ευρωπαϊκή ομάδα,  που δεν μπορεί να την υποτιμά κανείς αισθανόμενος ότι μπορεί να αποκλείσει οποιαδήποτε ομάδα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Μόνο υπερηφάνεια νοιώθουμε όλοι μας σήμερα, συμμετέχοντας σε μια ακόμη μεγάλη Ευρωπαϊκή βραδιά, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα.

Ο στόχος μας πρέπει να είναι να μην σταματήσουμε ποτέ να γιγαντώνουμε τον Ολυμπιακό. Να τον διατηρούμε σταθερά στις πρώτες 40 ομάδες της βαθμολογίας της ΟΥΕΦΑ μετέχοντας ως επί το πλείστον στο Τσάμπιονς Λιγκ. Γιατί αν μετείχαμε πχ για μια 5ετία σε Γιουρόπα και Κόνφερενς η βαθμολογική συγκομιδή θα ήταν απείρως μεγαλύτερη. Ο Ολυμπιακός όμως γεννήθηκε για να τα καταφέρνει στα δύσκολα. Να έχει απέναντι του την ελίτ της Ευρώπης και όχι «χωριά». Τίποτε δεν του χαρίστηκε. Για να φτάσει εδώ που έφτασε πάλεψε κόντρα σε Θεούς και δαίμονες. Του «στέρησαν» νίκες και προκρίσεις , για να φτάσει όσο το δυνατόν ψηλότερα. Έκανε και λάθη που τα πλήρωσε ακριβά. Και ποιος δεν κάνει;

Συνέχισε όμως. Κοιτάζει πίσω κάνοντας βήματα προς τα εμπρός μόνο για να βλέπει τα λάθη του και να δουλεύει ώστε να τα διορθώνει όσο μπορεί. Πάμε ρε Θρύλε δυνατά σήμερα και ότι βγει. Δεν θα αλλάξει τίποτε ότι και αν γίνει στο πως νοιώθουμε για αυτόν τον σύλλογο. Μια σχέση ζωής και πάθους για την ερυθρόλευκη με τον δαφνοστεφανωμένο. Μια ολόκληρη ζωή στα σκαλοπάτια και τα τσιμέντα για την πάρτη του. Με χαρές, στεναχώριες, φιλίες, στιγμές δόξας και μεγαλείου, που του έδωσαν το προσωνύμιο Θρύλος, γράφοντας Ιστορία σε γήπεδα και κερκίδες. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Εμπεδώστε το ακόμη και εσείς που το τελευταίο ¼  του αιώνα , σας έχουμε αναγκάσει να έχετε ξεχάσει μέχρι και το όνομα σας.