Σε κανέναν δεν αρέσει να βλέπει τον Ολυμπιακό να δείχνει αυτή την εικόνα μέσα στο γήπεδο. Δεν ξεπέρασε τελικά τα προβλήματα του, ούτε προετοιμάστηκε όπως έπρεπε για αυτό ειδικά το παιχνίδι. Τι να λέμε τώρα; Ότι μείναμε ικανοποιημένοι; Δεν είναι ότι δεν ήθελε.

Φάνηκε ότι δεν μπορούσε. Όχι όμως γιατί ο Μάρτινς και οι παίχτες δεν «κάνουν» για τον σύλλογο όπως έσπευσαν οι «αγανακτισμένοι» να ασκήσουν κριτική απαξιώνοντας και μηδενίζοντας τα πάντα. Δεν κρίνεται η δουλειά όλων από ένα και μόνο παιχνίδι, ούτε και από άλλα προηγούμενα φετινά που δεν μας άρεσε αυτό που βλέπαμε. Δυστυχώς οι παράμετροι έχουν παίξει τον ρόλο τους από την αρχή της χρονιάς, από την προετοιμασία κιόλας.

Η πανδημία μας χτύπησε όσο καμιά άλλη ομάδα και όχι μόνο μια φορά. Όσοι  δουν την αιτία ειρωνικά ως δικαιολογία και μόνο, και νομίζουν ότι είναι το πιο εύκολο πράμα στον κόσμο να ξεπερνάς το διάστημα που νοσείς, και να χάνεις προπονήσεις, πέρα από τις υπόλοιπες απουσίες , δικαίωμα τους να το πιστεύουν. Δεν ήταν αδιάφοροι οι παίχτες, ούτε έφταιξε το σύστημα.

Χρησιμοποιήθηκαν όλοι όσοι ήταν στην διάθεση του. Σε όποια κατάσταση και αν ήταν ο καθένας. Δεν μπορούσε να βγάλει ένταση στο παιχνίδι του ο Ολυμπιακός. Δεν μπορούσε να δημιουργήσει. Τα στόπερ που έπαιξαν φάνηκε ότι την δουλειά του Σισέ δεν την κάνουν. Όπως και οι απουσίες των Αγκιμπού και Μπουχαλάκη ήταν ολοφάνερες στην δημιουργία και την πίεση ψηλά. Τ

α ξέραμε όμως αυτά πριν το παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός έτσι όπως έπαιξε μόνο θα «έκλεβε» το ματς αν του καθόταν μια φάση. Εγώ αυτό είδα. Θέλουμε τον Ολυμπιακό μας Πρωταθλητή για 47η φορά αλλά πρέπει να βελτιώσουμε την εικόνα μας γενικότερα. Και δεν φτάνει μόνο η επιστροφή όσων έλειπαν. Πρέπει να βρουν τον καλό τους εαυτό παίχτες κομβικοί για την εξέλιξη ενός αγώνα όπως οι Μανωλάς, Εμβιλά, Καμαρά, Μασούρας, Λόπες και Βαλμπουενά. Να έρθει ένα δημιουργικό χαφ επιπλέον.

Όταν παίζουμε με τους ακατανόμαστους τρελαινόμαστε περισσότερο αν δεν είμαστε στο γήπεδο όπως πρέπει. Θέλουμε τον Ολυμπιακό ανώτερο, και ισοπεδωτικό. Να επιτίθεται και όχι να αμύνεται. Να «κερδίζει» και τα προβλήματα του. Κανένας δεν χάρηκε για την ισοπαλία, όσο και αν τελικά αποδείχτηκε πολύτιμος ο βαθμός. Η εμφάνιση ήταν που μας στεναχώρησε.

Όσο και να γνωρίζεις τις παραμέτρους, ελπίζεις να δεις αυτό που μπορούν αποδεδειγμένα να σου προσφέρουν οι παίχτες και ο προπονητής. Δεν είναι όλα ιδεατά για να δούμε από διαφορετική οπτική γωνία την μέχρι τώρα πορεία της ομάδας. Όλοι συμφωνούμε ότι δεν παίζουμε μπαλίτσα. Και όμως είμαστε πρώτοι και αήττητοι σε μια «κακή» χρονιά με 4 ισοπαλίες , στους «32» του Γιουρόπα, με μόλις 3 ευρωπαϊκά ματς χαμένα. Ο Ολυμπιακός μπορεί και πρέπει να παίξει καλύτερα.

Και αυτό μόνο με συνεχή δουλειά γίνεται. Κάποια στιγμή τα προβλήματα θα σταματήσουν. Παίχτες θα επανέρθουν και θα έρθουν. Να προσπαθήσουν όλοι να βελτιώσουν την εικόνα της ομάδας όσο περισσότερο γίνεται, στα εναπομείναντα 9 παιχνίδια ( 5 εντός με Αστέρα, Πας, Παναιτωλικό, ΑΕΚ, ΟΦΗ και 4 εκτός με ΠΑΟΚ-Ιωνικό, Βόλο και Άρη).  Στην τελική δεν θα πεθάνουμε κιόλας από την στεναχώρια μας αν  κατακτήσουμε φέτος τους στόχους μας χωρίς να είμαστε αυτοί που προσδοκάμε.