Έφτασε η ώρα του μοναδικού ντέρμπι με όλη την σημασία της λέξεως στο Ελληνικό Πρωτάθλημα. Όλα τα άλλα ματς δεν είναι, απλά ξεχωρίζουν από τα παιχνίδια με «μικρότερους» αντιπάλους. Στα ματς μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, μπαίνουν στην άκρη όλες οι παράμετροι.

Σε ότι κατάσταση και αν είναι ο καθένας, ανεξάρτητα από την βαθμολογική του θέση, από τι παίχτες αποτελούνται τα ρόστερ, ποιοι προπονητές κάθονται στον πάγκο, ποια είναι η κατάσταση στην διοίκηση της κάθε ομάδος , πάντα οι αγώνες μεταξύ μας θα είναι «ντέρμπι». Με ένα και μόνο αποτέλεσμα να θεωρείται επιτυχημένο. Μόνο η νίκη ανεξαρτήτου έδρας. Όσοι παίχτες κληθούν να αγωνιστούν ως βασικοί απαιτούμε να τα δώσουν όλα. Σε αυτά τα ματς τον μεγαλύτερο ρόλο τον παίζουν το πάθος, η ψυχή και η καρδιά και όχι τα συστήματα η οι ακριβοπληρωμένοι άσσοι.

Η θέληση για την νίκη. Το αποτέλεσμα δεν θα καθορίσει ποια ομάδα είναι η καλύτερη γενικά. Δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης εδώ και δεκαετίες ανάμεσα στις δύο ομάδες. Δεν περιμένουμε αυτό το ματς για να αποδείξουμε κάτι η για να επιβεβαιώσουμε την ανωτερότητα μας σε όλα τα επίπεδα. Απέχουν έτη φωτός από οργάνωση, πλάνο, στόχους, επενδύσεις, εγκαταστάσεις, ρόστερ και διοικητικά. Δεν αποτελεί για εμάς το ματς αυτό εξιλέωση ούτε περιμένουμε μια νίκη για να «σώσουμε» μια ακόμη αποτυχημένη χρονιά. Αυτά «ανήκουν» σε αυτούς.

Δεν είναι η μοναδική χαρά στην οπαδική μας ζωή αυτή η νίκη. Απλά είναι το επιστέγασμα της αδιαμφισβήτητης ανωτερότητας μας. Είναι μια ακόμη κομμένη «απόδειξη» της πελατειακής μας σχέσης. Θυμάστε πέρσι που έσπασαν το αήττητο πως έκαναν στα αποδυτήρια. Ήρθαν όμως τα  πλαίη οφ,  τους ρίξαμε την γνωστή ταρίφα 1-4 και στράβωσε το στοματάκι τους. Παίζει η καλύτερη διαχρονικά ομάδα με τον αιώνιο δεύτερο. Άσχετα αν εδώ και χρόνια έχει καταντήσει η ουρά των ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. Αυτό είναι πρόβλημα τους. Ας κοιτάξουν να το λύσουν μόνοι τους.

Ναι, λείπουν παίχτες βασικοί στο Κόπα Άφρικα, ναι λόγω κορονοϊού χάθηκαν αρκετές προπονήσεις, αναβλήθηκε το ματς με τον Αστέρα Τρίπολης, δεν έχουμε ρυθμό, είχαμε και τραυματίες, αλλά δεν είναι δικαιολογίες. Όσοι επιλεγούν να αγωνιστούν οφείλουν να μπουν στο γήπεδο με το μαχαίρι στα δόντια. Με τα μάτια τους να γυαλίζουν από την επιθυμία για την νίκη. Χωρίς ίχνος υπεροψίας η εφησυχασμού από την βαθμολογική διαφορά των δύο ομάδων.

Το ματς θα ξεκινήσει από το 0-0. Δεν επιτρέπεται να θέλουν αυτοί την νίκη περισσότερο από εμάς. Δεν θα παίξουν τα συμβόλαια αλλά οι φανέλες. Να την ιδρώσουμε λοιπόν να φύγουμε εμείς νικητές. Είτε στον πόντο να ήταν η διαφορά, είτε τώρα που έχουμε απόσταση ασφαλείας, η θέληση για την νίκη πρέπει να είναι η ίδια. Προσωπικά δεν φοβάμαι καθόλου για το Πρωτάθλημα. Δεν θα κρίνει το αποτέλεσμα την τελική έκβαση του τίτλου. Η νίκη όμως επιβάλλεται να αποτελεί μονόδρομο. Ένα σωρό άλλα «πληρώνονται» με το να τους ταπεινώσουμε στην έδρα τους.

Για τις ρουφιανιές τους, για την προπαγάνδα τους, για τις συμμαχίες τους, για τα «ληστρικά χρόνια», για την ασέβεια σε ζωντανούς και νεκρούς, για την αιώνια σχέση τους με τις εκάστοτε Κυβερνήσεις, για την αιώνια πάλη των φλώρων με τα παιδιά του λιμανιού, για τις ροζ φανέλες τους, για τα αιώνια ψέματα τους, για την τροπαιοθήκη τους που γεμίζουν με φαντασιώσεις, για όλα αυτά και πολλά παραπάνω Θρύλε μου ξεφτίλισε σε παρακαλούμε την ομάδα που κατοικοεδρεύει στην συνοικία των Αμπελοκήπων.