Όπως «έστρωσε κοιμήθηκε»...
Χωρίς υπερβολές, αναθέματα, κατάρες και απαξιωτικά σχόλια, ο Ολυμπιακός δεν εμφανίστηκε ποτέ στο γήπεδο. Παρόντες ήταν μόνο ο κόσμος του και ο Βατσλίκ. Οι υπόλοιποι δεν «εμφανίστηκαν» ποτέ. Σαν να είχαν συμβιβαστεί από πριν με την ιδέα ότι το ματς ήταν τυπικού χαρακτήρα και δεν θα έβγαιναν πρώτοι ακόμη και αν κέρδιζαν.
Όταν μπαίνεις στο γήπεδο και βλέπεις μια μεριά της εξέδρας να έχει υποβληθεί σε έξοδα και ταλαιπωρία για να σε βοηθήσει να κερδίσεις απαγορεύεται να την απογοητεύεις με τέτοια εικόνα. Απαγορεύεται όχι να μην χάσεις αλλά να μην προσπαθήσεις. Η νίκη και οι τρεις βαθμοί, (όπως και τα έσοδα για την ΠΑΕ) θα λείψουν από την βαθμολογία της ομάδας. Μπορεί αυτοί οι βαθμοί που χάθηκαν να σου λείψουν από μελλοντική κλήρωση. Και λέω χάθηκαν γιατί η Αντβέρπ όσο και καλή ομάδα να είναι δεν είναι καλύτερη από τον Ολυμπιακό που έχουμε δει να παίζει.
«Ευτυχώς» δεν κρίθηκε από αυτό το αποτέλεσμα η βαθμολογία του ομίλου, το αποτέλεσμα όμως για την στεναχώρια που ζήσαμε για 90 λεπτά είναι το ίδιο. Ούτε όσοι επιλέχτηκαν για την βασική 11αδα, ούτε και οι αλλαγές «μπήκαν» ποτέ στο παιχνίδι. Όλοι όμως μηδενός εξαιρουμένου. Γιατί σε αυτή την χώρα αυτούς που μας «αρέσουν» δεν τους «πειράζουμε» αλλά επικεντρωνόμαστε να «θάψουμε» αυτούς που δεν γουστάρουμε. Και μέσα σε όλα, είδαμε ξανά να τρώμε γκολ στην αρχή, πρώτοι.
Μόνοι μας κάνουμε με αυτό τον τρόπο ακόμη πιο δύσκολη την οποιαδήποτε αποστολή μας. Δεν γίνεται να κυνηγάμε συνεχώς το σκορ εκτός έδρας ειδικά στην Ευρώπη με το καλημέρα και να χρειαζόμαστε να σκοράρουμε δύο φορές για να κερδίσουμε. Πλέον ότι και να βγει από την κληρωτίδα την Δευτέρα ο Ολυμπιακός ψάχνει την υπέρβαση για να προκριθεί στους «16». Η μόνη «βατή» ομάδα αυτή την στιγμή , γιατί κανείς δεν ξέρει πως θα είναι οι ομάδες σε δύο μήνες από τώρα, φαίνεται να είναι η Σερίφ Τιρασπόλ. Με εμφανίσεις όμως όπως στο Βέλγιο δεν πας πουθενά. Αν σου τύχει και δεν προκριθείς θα πρόκειται για αποτυχία. Δεν έχουμε το δικαίωμα να την υποτιμήσουμε γιατί είδαμε τι ζημιές μπορεί να κάνει.
Για να συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε οφείλουμε να κάνουμε βήματα προς τα μπροστά. Και χτες κάναμε ένα βήμα πίσω. Επαναλαμβάνω όχι γιατί χάσαμε αλλά γιατί δεν προσπαθήσαμε. Και μιλάω αποκλειστικά για αυτά τα 90 λεπτά. Δεν τα βάζω όλα σε ένα κουβά και μηδενίζω τα πάντα. Ξέρω τι έχει «τραβήξει» φέτος από τον Ιούλιο αυτή η ομάδα στην προετοιμασία, τι δοκιμασίες λόγω της πανδημίας και των τραυματισμών έχει περάσει, αλλά τα «δύσκολα» πέρασαν. Χτες έπρεπε να δούμε έναν Ολυμπιακό καλύτερο. Και ζήσαμε μια βραδιά που εμείς θα ξεχάσουμε αλλά οι παίχτες οφείλουν να την θυμούνται για να μην την ξαναζήσουμε. Μας «χρωστάνε» λοιπόν τουλάχιστον μια «μεγάλη» Ευρωπαϊκή εμφάνιση. Μέχρι τότε τα κεφάλια μέσα και να κοιτάξουμε να αυξήσουμε την διαφορά από τον 2ο στην Ελλάδα μόνο με νίκες. Από δω και μπρος χωρίς παιχνίδια μεσοβδόμαδα, οφείλουμε να μετατρέπουμε σε υγιεινούς περιπάτους τα ματς εντός συνόρων.
Πόσο μάλλον όταν ξέρουμε σε τις συνθήκες αγωνιζόμαστε και την αντιμετώπιση που βιώνουμε από «ομάδες» και «διαιτησίες». Θρύλε σ αγαπώ και ας μου κάνεις γκέλες μόνο σε παρακαλώ «γάζωσε» τις βαζέλες … φωνάζαμε παλιότερα.
Διαχρονικό και πάντα επίκαιρο μόνο η τελευταία λέξη έχει αλλάξει. Όπου βαζέλες βάλτε την λέξη, «εξυγίανση».
