Δεν έχουμε συμβόλαια ούτε με τις νίκες, ούτε με τις κούπες! Για όλα παλεύουμε!

Είναι «ευλογία» για τον Ολυμπιακό να έχει «εργάτες» όπως οι Ρέαμπτσιουκ, Μασούρας και Μπουχαλάκης… Είναι «Θέοσταλτο» δώρο να είναι «αλλαγή» του Ελ Αραμπί, ο Τικίνιο ή το αντίθετο… Η υπομονή είναι αρετή για να βλέπουμε επιτέλους τον πραγματικό Λαλά και τους αυτοματισμούς στα άκρα της άμυνας. Είναι επιτυχία να αναδεικνύεις ταλέντα όπως οι Σισέ και Αγκιμπού. Είναι δικαίωση οι μεταγραφές όπως ο Εμβιλά.

Και θα μου επιτρέψετε να περιμένω όσο χρειάζεται να «βγουν» παίχτες όπως οι Ονιεκούρου και Λόπες που μόνο παλτά δεν είναι απλά δεν έχουν προσαρμοστεί και αποδώσει τα αναμενόμενα ακόμη. Και ας αργήσουν η μπορεί όμως και να μην δούμε ποτέ την αξία τους . Όπως φυσικά δεν απαξιώνω ούτε τον Μαντί, ούτε τον καλύτερο τερματοφύλακα του Euro. Κακές στιγμές και ντεφορμάρισμα έχουν ΟΛΟΙ οι παίχτες. Η δουλειά που γίνεται δεν κρίνεται ποτέ από ένα αποτέλεσμα, από μερικές φάσεις, είτε θετικό, είτε αρνητικό.

Δεν γίνεται να σταυρώνονται και να ψάχνουμε μονίμως τους «φταίχτες» μετά από τα ελάχιστα αρνητικά αποτελέσματα που φέρνει αυτή η ομάδα. Ειδικά όταν ΟΛΟΙ ξέρουν τι συνέβη κατά την διάρκεια της προετοιμασίας και η ομάδα άργησε να βρει ρυθμό. Και ακόμη δεν τον έχει βρει καλά-καλά. Ούτε πλήρεις στο 100% είμαστε, και ενίσχυση χρειαζόμαστε σε κάποιες θέσεις. Η κριτική πάντα είναι ευσπρόδεκτη , όχι όμως η ισοπέδωση και η απαξίωση.

Πάντα παίζει ρόλο ο τρόπος και η ώρα που την κάνεις. Δεν είναι «ταβερνιάρης» ο Μάρτινς, ούτε όμως και αλάνθαστος. Σίγουρα όμως είναι δουλευταράς και αφοσιωμένος στο έργο που κάνει στον Ολυμπιακό. Και φυσικά κάποιος «ευθύνεται» για να μην του λείπει τίποτε και να δουλεύει απρόσκοπτα. Που είναι δίπλα στην ομάδα συνεχώς και όχι με τηλεδιασκέψεις και βάζει το χέρι στην τσέπη όποτε χρειάζεται και όχι ποτέ όπως «άλλοι τσαμπατζήδες» που δεν επενδύουν ούτε στις «εκπτώσεις». Βαγγέλη Μαρινάκη τον λένε, και ας «ντρέπονται» αρκετοί αντικειμενικοί και Ολυμπιακάρες να λένε το όνομα του.

Και επειδή εμείς δεν κρυβόμαστε και δεν μιλάμε μόνο όταν τα πράματα είναι ρόδινα, αυτή είναι η άποψη μου για το μπάσκετ, με καθαρό μυαλό και όχι θολωμένο από την στεναχώρια της απρόσμενης ήττας. Δεν κέρδισε κανένας Παναθηναϊκός. Ο Ολυμπιακός αυτοκτόνησε και έχασε ένα δικό του παιχνίδι. Ο ζέλας «έκλεψε» το ματς, όταν ο Ολυμπιακός βρέθηκε μπροστά στο σκορ, στο τελευταίο δεκάλεπτο και σταμάτησε να παίζει μπάσκετ, αναλώθηκε σε τρίποντα και χαλάρωσε στην άμυνα δεχόμενος 7 τρίποντα. Πληρώσαμε το γεγονός ότι πήγαμε να «συντρίψουμε» αντί να πάμε απλά να κερδίσουμε.

Δεν είχαμε να αποδείξουμε τίποτα. Είμαστε καλύτερη ομάδα. Αυτή η ήττα ας γίνει μάθημα για όλους μας . Θα έρθουν και οι νίκες και οι συντριβές στην ώρα τους. Όχι όταν τις «εκβιάζεις». Εμείς δεν είμαστε «τρύπιοι» να μιλάμε για διαιτησίες όταν δεν επηρεάζουν την έκβαση του αγώνα για να κρύβουμε πίσω από αυτές τα λάθη μας. Έχουμε πάρα πολλά παιχνίδια μαζί τους για να πάρουμε το «αίμα» μας πίσω.

Αρκεί να διαχειριστούμε την ήττα με ψυχραιμία και σύνεση. Αυτή η ομάδα θα μας χαρίσει μεγάλες χαρές στο άμεσο μέλλον. Άποψη και κριτική είναι αν λες… έπρεπε ας πούμε να πάρει ένα τάϊμ άουτ να κόψει τον ρυθμό του Παναθηναϊκού…ή να έβαζε τον Λαρεντζάκη να παίξει άμυνα πάνω στον Νέντοβιτς… Δεν είναι οι εκφράσεις,  να λες ότι «κοιμάται» στον πάγκο, ότι είναι «ταβερνιάρης», ότι δεν κάνει, έλα μωρέ διώξτον,  κλπ ισοπεδώνοντας και απαξιώνοντας τους πάντες και τα πάντα.

Ούτε είναι αποτυχία η έναρξη μουρμούρας επειδή δεν έχεις κερδίσει εκτός ΤΣΣΚΑ, Μπάρτσα, Ζενίτ και Εφές. Η να αρχίσεις την γκρίνια αν δεν τα καταφέρεις σήμερα με την Αρμάνι. Θα έρθουν και τα διπλά. Άλλες είναι οι έδρες που πρέπει να αλώσεις. «Άλλα» είναι τα ματς που «πρέπει» να κερδίσεις. Καλοδεχούμενες και οι νίκες στα «μεγάλα» ματς αλλά δεν θα τα βάψουμε και μαύρα αν δεν έρθουν. Στα νοκ-άουτ πρώτα ο Θεός όταν φτάσουμε θα «μετρήσουν» περισσότερο.