ΑΛΕΚΟΣ ΑΔΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Το τελευταίο πράγμα που θα έπρεπε να μας νοιάζει στα φιλικά προετοιμασίας ήταν το σκορ κάθε αγώνα. Ούτε τα συστήματα μιας και κάθε φορά δοκιμάζονταν με διαφορετικούς παίκτες και καταρτισμό 11αδων, ούτε η απόδοση της ομάδας μιας και τώρα «χτίζεται» για να είναι έτοιμη από πλευράς φυσικής κατάστασης εν όψει της δύσκολης χρονιάς που έρχεται, ούτε καν η έλλειψη κάποιων παιχτών που από πριν ξέραμε ότι χρειαζόμαστε. Ο Ολυμπιακός έκανε κάποιες προσπάθειες για να καλύψει αυτά τα κενά με παίκτες αξίας, αλλά όλοι ξέραμε από την αρχή πόσο δύσκολο είναι να έρθουν τόσο νωρίς παίκτες που σίγουρα ενδιαφέρουν κ άλλους συλλόγους, που έχουν συμβόλαια και οι ομάδες τους ζητάνε εξωπραγματικά ποσά για να τους αποδεσμεύσουν. Μήπως όμως το ίδιο δεν κάνουμε και εμείς και μάλιστα με παίκτες που δεν λήγουν τα συμβόλαια τους άμεσα; Δεν έχουμε «κοστολογήσει» την αξία των Σα, Σεμέδο και Καμαρά, για να τους παραχωρήσουμε αν έρθουν οι ανάλογες προτάσεις;

Το μέλλον ανήκει στον νεαρό Αποστολόπουλο αλλά την δεδομένη χρονική στιγμή ο Ολυμπιακός χρειάζεται ένα αριστερό μπακ καλύτερο από τον Ρέαμπτσιουκ. Στα άκρα της επίθεσης μπορεί να υπάρχουν οι Τσούμιτς, Βρουσάι, Ραντζέλοβιτς και ο Βαλμπουενά αλλά ξέρουμε ότι μας λείπει ένας «Παβόν», ένας «Νέλσον» η ένας «Εντμίλσον». Για να μην σας πω και δύο. Σε σχέση με πέρσι ο Λαλά εμφανίζεται σαφώς βελτιωμένος αλλά επειδή έχω προσωπική άποψη για τον παίκτη και πάλι έχει δείξει μόνο το 40% αυτών που μπορεί να προσφέρει. Ο Μαρτίνς δείχνει να τον εμπιστεύεται και να τον περιμένει. Μακάρι για όλους να «βγει».

Μακάρι να κλείσουμε σύντομα τις εκκρεμότητες του ρόστερ. Και όποιος και αν είναι να φύγει , θα αντικατασταθεί άμεσα μιας και ο Ολυμπιακός είναι προετοιμασμένος και για αυτές τις περιπτώσεις έχοντας κάνει ήδη προεργασία. Επειδή όμως οι μεταγραφές είναι άτιμο πράμα και εκεί που δείχνουν τελειωμένες, χαλάνε στις λεπτομέρειες η στην εμφάνιση ξαφνικά κάποιας πρότασης που δεν μπορείς να ματσάρεις, δεν χρειάζεται ούτε γκρίνια, ούτε πανικός. Ο Ολυμπιακός θα είναι έτοιμος σε πρώτη φάση στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ να πολεμήσει ίσως κάνοντας και υπέρβαση ώστε να προκριθεί ξανά στους ομίλους. Για το Πρωτάθλημα ούτε καν το συζητώ πως είμαστε ήδη έτοιμοι και έτσι να μείνουμε την ίδια ώρα που όλοι οι «άλλοι» όχι μόνο ψάχνονται αλλά δεν έχουν αρχίσει.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι από σήμερα θα είμαστε ομάδα και κόσμος ΞΑΝΑ Μ47Ι…. έστω και με κάποιες συνθήκες ειδικά διαμορφωμένες λόγω της πανδημίας. Είναι δικαίωμα του καθενός πως θα συνεχίσει να ζει, είναι δικαίωμα της κοινωνίας να προστατεύεται. Σε ένα κόσμο που κυριαρχεί η τεχνολογία και «παρακολουθούμαστε» όλοι με ΑΜΚΑ, κινητά, facebook, instagram, twitter, gps, «έξυπνα» ρολόγια, κλπ ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει. Δεν χρειάζεται κανείς να προσπαθεί να επιβάλλει την άποψη του στον άλλον. «Δυστυχώς» δεν έχουμε την ζωή στα χέρια μας όπως ίσως θέλουμε να πιστεύουμε, ούτε ο κόσμος μας είναι ο ιδεατός. Εδώ δεν «αντιστεκόμαστε» σε άλλα κ άλλα που έχουμε ακόμη την δυνατότητα και «βολευόμαστε» χωρίς να ενδιαφερόμαστε για τον συνάνθρωπο μας. Τεράστια κουβέντα που δεν φτάνει όλη η ζωή μας για να την αναλύσουμε και να καταλήξουμε κάπου. Προσωπικά, πράγματα που μπορώ να κάνω δεν θα τα στερηθώ. Μακάρι στα ίδια μέρη να ξαναβρεθούμε όλοι μας χωρίς περιορισμούς και «διακρίσεις». Μας ενώνουν όλους πολύ περισσότερα από όσα έχουμε να χωρίσουμε.