Για μένα αποτελεί την πιο σημαντική «μεταγραφή» του Ολυμπιακού εδώ και 10ετίες. Η επιστροφή του 12ου παίχτη στις κερκίδες είναι πλέον γεγονός έστω και κατά το ήμισυ. Ακόμη και στο ακραίο σενάριο το ποσοστό πληρότητας του γηπέδου να είναι στο 30% , περίπου 16.000 κόσμος θα έχει την δυνατότητα να δει το 70% των παιχνιδιών της ομάδας.

Με την ελπίδα και την ευχή να ξεπεράσουμε την πανδημία όσο το δυνατόν γρηγορότερα και να επανέλθουμε σε κανονικούς ρυθμούς ζωής. Όλα αυτά δεν είναι αποφάσεις του Ολυμπιακού. Το Κράτος αποφασίζει παράλληλα όμως και εμείς. Δεν είναι προνόμιο να μπαίνει ο εμβολιασμένος στο γήπεδο. Είναι δικαίωμα. Όπως δικαίωμα είναι να επιλέγει ο καθένας να μην εμβολιαστεί ξέροντας όμως ότι δεν θα μπορεί να κινείται το ίδιο ελεύθερα λόγω της μετάδοσης του ιού.

Όλα στην ζωή είναι επιλογές. Εγώ θέλω να πηγαίνω ξανά στο γήπεδο χωρίς να σκέφτομαι αν θα με κολλήσει ο διπλανός μου. Για φανταστείτε την ομάδα να μην είναι εμβολιασμένοι και να παίζουμε κρίσιμα ματς χωρίς βασικούς μας παίχτες; Το βιώσαμε πέρσι εξ άλλου. Ο καθένας είναι υπεύθυνος όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά τόσο για τα αγαπημένα του πρόσωπα, όσο και για τους συνανθρώπους του. Δεν συμφωνώ με τον εξαναγκασμό, αλλά συμφωνώ με την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Δυστυχώς υπάρχει, σκοτώνει, αφήνει κατάλοιπα, μεταδίδεται. Αυτή την στιγμή αυτό είναι το «όπλο» της αντιμετώπισης της. Δεν είναι σωστό να ξεχωρίζουμε ανθρώπους. Βλέπω κερκίδες γεμάτες στο Euro , κόσμο χωρίς μάσκες και αισιοδοξώ. Δεν ξέρω τι είναι σωστό η άδικο , εκείνο που ξέρω είναι ότι θέλω την ζωή πίσω. Αυτός ο 1,5 χρόνος όπως τον ζήσαμε όλοι μας έφυγε και δεν ξαναγυρίζει πίσω. Δυστυχώς «έφυγαν» και 12,500 συνάνθρωποι μας. Χιλιάδες ταλαιπωρήθηκαν σε ΜΕΘ, στα νοσοκομεία και στα σπίτι τους. Είναι κακό να θέλουμε να μην συνεχιστεί ο εφιάλτης;

Εγώ 21 Ιουλίου πρώτα ο Θεός θέλω να βρεθώ στο γήπεδο. Εύχομαι να εξελιχθούν έτσι τα πράματα ώστε να μπούμε περισσότεροι και στο επόμενο όλοι. Και αυτό εξαρτάται δυστυχώς η ευτυχώς και από εμάς αναλόγως πως θα ανταποκριθούμε στον εμβολιασμό. Είναι λογικό όταν η χωρητικότητα είναι στο 50% να μην κάτσουμε στις θέσεις που είχαμε πριν. Δυστυχώς το άλλο 50% , με προτεραιότητα τους υπόλοιπους κατόχους διαρκείας και όσους είναι μόνο μέλη (και όχι με κάρτα φιλάθλου στην αρχή) στον ερασιτέχνη θα ψάξουν για 4000 περίπου μαγικά χαρτάκια , με την ελπίδα πάντα να είναι προσωρινό αυτό το μέτρο. Χτίζοντας τον τοίχο της ανοσίας μέρα με την μέρα δεν θα υπάρχει καμιά δικαιολογία από πλευράς Κράτους να μην απελευθερώνει τα μέτρα. Όσον αφορά την αύξηση στις τιμές, ας μπουν στον κόπο κάποιοι να την αναλύσουν.

Στην 11 που είμαι εγώ ας πούμε η αύξηση είναι 85 ευρώ σε σχέση με πέρσι. Τι σημαίνει αυτό; Για 30 ας πούμε ματς την σεζόν που δίνουμε κάθε χρόνο εκ των οποίων 7 ευρωπαϊκά και 10 «ντέρμπι» η αύξηση είναι 2,83 ευρώ ανά ματς. Το εισιτήριο στην 11 για κάθε ματς κοστίζει  με την «αύξηση» 11,66 ευρώ. Αν δεν μπουν κάποιοι σε όλα τα ματς στο ακραίο σενάριο θα πάρουν το διαρκείας της επόμενης σεζόν αναλογικά φθηνότερο με τα ματς που θα (αν) χάσουν.

Προσωπικά θα έλεγα να χαίρονται που είναι στους τυχερούς που θα μπουν ξανά στο γήπεδο. Όσον αφορά τα 3500 μέλη που ανανέωσαν πέρσι γνωρίζοντας ότι δεν θα υπάρχει «ανταποδοτικό όφελος», ενεργώντας με πλήρη συνείδηση η ηθική ανταμοιβή ήταν οι χαρές που πήραν από τον ερασιτέχνη. Κοντά σε αυτούς και 80 ακόμη μέλη που ανανεώνοντας την φετινή συνδρομή τους, ανανέωσαν και την περσινή, παίρνοντας και αυτοί ως ελάχιστο δείγμα ανταπόδοσης το πιν με το Ευρωπαϊκό τρόπαιο των κοριτσιών στο Πόλο.

Μακάρι ό,τι αποφασίζει ο καθένας μας να είναι προς το καλό όλων μας. Στα ίδια μέρη να ξαναβρεθούμε, πανηγυρίζοντας τα γκολ και την επάνοδο στην ζωή. Αισιοδοξία να υπάρχει και όλα καλά θα πάνε για όλους μας.