ΑΛΕΚΟΣ ΑΔΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Χρειάστηκαν μόλις 21 χρόνια για να πάρουμε 10 Πρωταθλήματα και να ράψουμε το 3ο αστέρι στην ένδοξη φανέλα μας. Τι σημαίνει αυτό; Ότι σε ένα ακόμη άθλημα πολύ απλά  και εδώ στεκόμαστε μόνοι απέναντι σε όλους. Και πώς να μην γίνει αυτό όταν τα 11 Πρωταθλήματα που δεν κατακτήσαμε τα «μοιράστηκαν» οι Ηρακλής με 5, και ΠΑΟΚ - ΠΑΟ με από 3… και συνολικά οι τρεις τους έχουν 27 Πρωταθλήματα έναντι 30 πλέον δικών μας. Τίποτε δεν στάθηκε ικανό να χαλάσει την στέψη του Αυτοκράτορα σε μια δύσκολη και περίεργη περίοδο. Μια ομάδα με όλη την σημασία της λέξεως που δεν κάμφθηκε ούτε από την πανδημία, ούτε από την αποχή από αγώνες και προπονήσεις, ούτε από τις γνώμες των «ειδικών» που την έφερναν 4ο (!!!) φαβορί για τον τίτλο.

Μια ομάδα που μόνο δούλευε και προχωρούσε βήμα- βήμα χωρίς τυμπανοκρουσίες προς τον στόχο που είχε θέσει από την αρχή της χρονιάς. Την ΑΜΕΣΗ επιστροφή της στον Θρόνο. Και το κατάφερε με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο την ίδια ώρα που οι περσινοί Πρωταθλητές, έφτυναν τους αντιπάλους τους για να μην τους ματιάσουν. Πλέον βάζουμε πλώρη για το 4ο αστέρι στην φανέλα μας. Να μας έχει ο Θεός καλά στην υγεία μας, και δεν θα αργήσουμε να το δούμε και αυτό ραμμένο στην πιο ένδοξη φανέλα του πλανήτη. Αρκεί να είμαστε όλοι δίπλα της και να βοηθάμε ως μέλη τον ερασιτέχνη μας. Είναι σίγουρο ότι θα ζήσουμε ανάλογες στιγμές στο μέλλον όλοι μαζί καθώς θέλω να ελπίζω ότι κοντοζυγώνει η  επιστροφή μας στα γήπεδα.

Για μια ακόμη χρονιά η διοίκηση του ερασιτέχνη μας, παραδίδει μαθήματα προγραμματισμού, φιλοσοφίας και κυρίως νοοτροπίας αποκλειστικά και μόνο μέσα στα γήπεδα. Ο Ολυμπιακός δεν έχει ανάγκη βοήθειας ούτε από τις Ομοσπονδίες, ούτε από τις διαιτησίες πόσο μάλλον από την «κάλυψη» της Πολιτείας. Εδώ είμαστε πάντα και όποιος μπορεί ας έρχεται στα ίσα να μας αντιμετωπίζει. Τα όνειρα μας δεν σταματούν ποτέ. Δεν υπάρχει η λέξη κορεσμός στο λεξιλόγιο μας.

Ξέρετε όλοι τι πρέπει να κάνετε για να συνεχίζει η Αυτοκρατορία να προσθέτει διαμάντια στο στέμμα της. Η φετινή χρονιά ήταν και εξακολουθεί να είναι πολύ δύσκολη για τον ερασιτέχνη. Με τα έσοδα περιορισμένα δίνουμε καθημερινά μάχη για να είμαστε συνεπείς. Δεν «υποβαθμίσαμε» αγωνιστικά (φτιάχνοντας παντού ανταγωνιστικές ομάδες) , κανένα από τα 6 ομαδικά τμήματα που συντηρούμε, πόσο μάλλον να το ρίξουμε κατηγορία, δεν γράφουμε χρέη στο χιόνι, οι αμοιβές των αθλητών μας «φαίνονται» (άραγε συμβαίνει αυτό σε όλους τους συλλόγους;) , την ίδια ώρα που «άλλοι» μέσω Ομοσπονδιών φρόντιζαν να βρουν την ευκαιρία να πάρουν αλλοιωμένα τρόπαια. Βλέπετε ανά τα χρόνια «επιχειρηματίες» άλλων ομάδων να έρχονται και να φεύγουν, αφήνοντας στην πλειοψηφία τους χρέη και καμένη γη. Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο μεγάλη σημασία έχει να «διοικείται» ο ερασιτέχνης από τον κόσμο μας. Να συντηρούμε εμείς από το υστέρημα μας όλο το οικοδόμημα του ερασιτέχνη με την αμέριστη πάντα συμπαράσταση του Βαγγέλη Μαρινάκη. Την ώρα της χαράς όμως πρέπει να λέμε και αλήθειες. Τα 3.441 μέλη και οι 10.646 με κάρτα φιλάθλου την φετινή περίοδο είναι λίγα όταν μιλάμε για τον κόσμο του Ολυμπιακού. Πολύ λίγα για τις επιτυχίες που ήρθαν και θα έρθουν.

Δεν θα βαρεθώ να το λέω. Αφυπνιστείτε. Καταλάβετε επιτέλους πόσο μεγάλη δυναμική μας δίνουν τα χιλιάδες μέλη. Η εγγραφή μέλους είναι θέμα συνείδησης και όχι εύρεσης εισιτηρίου η απόκτηση διαρκείας. Μετατρέψτε την οργή σας , για τις μεθοδεύσεις του Καραμπέτσου, και του Γκαντή, όπως και την σιωπή του Αυγενάκη , μαζί με την «λύσσα» του Μπακογιάννη να στεγάσει τον ακατανόμαστο τσάμπα , σε εγγραφές μελών. Πάρτε το χαμπάρι. Δεν περιμένουμε τίποτε και από κανέναν. Γουστάρουμε που παλεύουμε μόνοι μας, και δεν φιλάμε κατουρημένες ποδιές. Γιγαντώστε τον ερασιτέχνη μας. Εμείς είμαστε η ασπίδα, εμείς και η διοίκηση.