Να βάζουμε τον πήχη κάθε χρόνο και ψηλότερα για να ζήσουμε το όνειρο!

Κάτι βραδιές σαν την χτεσινή φαίνεται πόσο έχει «μεγαλώσει» ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη. Να τερματίζεις ως 36ος την φετινή σεζόν με 43.000 βαθμούς στο ranking της UEFA, να παίζεις στους «16», να λήγει το ματς, να έχεις κερδίσει μέσα στο Λονδίνο  την Άρσεναλ 0-1 και να είσαι σκασμένος που δεν προκρίθηκες στους «8».  Χωρίς καν να σκέφτεσαι ότι έπαιζες με 1-3 από τον πρώτο αγώνα και 4 παίχτες (Σεμέδο- Αβραάμ- Βαλμπουενά- Χασάν) από τους «21» της Ευρωπαϊκής λίστας εκτός και με διαιτησίες-χειρουργεία.

Να βλέπεις τις ομάδες που προκρίθηκαν στους «8» και να μην φοβάσαι καμία!  Ο Ολυμπιακός κερδίζει εκτός έδρας παίζοντας μπάλα ανεξαρτήτως αντιπάλου, και όχι με ταμπούρι. Αναδεικνύει παίχτες και ανεβάζει την χρηματιστηριακή τους αξία, είτε πρόκειται για ταλέντα από το εξωτερικό, είτε από τις ακαδημίες του, είτε που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα στις προηγούμενες ομάδες τους.

Κάποιοι χλεύαζαν και χασκογέλαγαν όταν λέγαμε ότι πάμε για θετικό αποτέλεσμα και να κυνηγήσουμε έστω και τις λίγες ελπίδες που είχαμε κυρίως λόγω του αποτελέσματος στον πρώτο αγώνα, την πρόκριση στο Λονδίνο. Ξέρουν τόση μπάλα , όσο ξέρουν να επιδιορθώνουν κομπιούτερ οι ανεξερεύνητες φυλές του Αμαζονίου. Μίλαγαν εκ του «ασφαλούς» μη περιμένοντας ότι ο Μαρτινς και οι παίχτες του για μια ακόμη φορά θα τους ξεφτίλιζαν.

Και φέτος όπως και πέρσι καλούμαστε να χτίσουμε πάνω στον αποκλεισμό. Να διορθώσουμε τις λεπτομέρειες που αναλογούν σε μας και μας αποκλείουν όχι μόνο από τα προημιτελικά αλλά και από την συνέχεια του Γιουρόπα. Είμαστε «υποχρεωμένοι» να βάλουμε τον πήχη ψηλότερα. Παρόλο που η λογική λέει πως δύσκολα θα μπορέσουμε να κρατήσουμε κάποιους παίχτες και την επόμενη σεζόν στο ρόστερ. Είναι το τίμημα των επιτυχιών αυτό. Θα πρέπει να τους αναπληρώσουμε αλλά και να ενισχυθούμε. Λίγες μεν προσθήκες που επιβάλλεται όμως να είναι όσο το δυνατόν πιο ποιοτικές.

Η απόκτηση των Ελ Αραμπί, Βαλμπουενά και Εμβιλά μας δείχνουν τον δρόμο. Με «τελειωμένη» υπόθεση την κατάκτηση του Πρωταθλήματος, και μόλις 3 αγώνες μακριά από το νταμπλ, ο μεταγραφικός σχεδιασμός λογικά θα πρέπει να έχει πάρει ήδη φωτιά. Προσωπική μου πάντα άποψη είναι ότι με ένα χαφ box to box, και δύο εξτρέμ για την βασική 11αδα, ο τωρινός Ολυμπιακός θα φαντάζει πλήρης. Από εκεί και μετά όσοι (αν) φύγουν εννοείται πως θα πρέπει να αντικατασταθούν ανάλογα.

Και αναφέρομαι στους  Σεμέδο και Καμαρά που όπως όλα δείχνουν  έχουν μπει για τα καλά στο κάδρο πολλών Ευρωπαϊκών ομάδων. Όπως λέμε όμως τι χρειάζεται η ομάδα, το ίδιο θα πρέπει να λέμε και το τι πρέπει να κάνουμε εμείς. Υπομονή και στήριξη χρειάζεται ο σύλλογος σε κάθε άτυχη στιγμή και να μην παρασυρόμαστε από την στεναχώρια του αποτελέσματος.

Να μην «βγάζουμε» τα μάτια μας μόνοι μας. Να χαιρόμαστε αυτά που ζούμε και να θυμόμαστε ότι δεν θα τα είχαμε ζήσει αν κάποιες στιγμές παίρνονταν αποφάσεις εν θερμώ υπό την πίεση του άμεσου αποτελέσματος.

Υ.Γ. Με Σλάβια Πράγας η Άρσεναλ και στα ημιτελικά όποια περάσει με τον νικητή του Βιγιαρεάλ- Δυναμό Ζάγκρεμπ…. Και η πίεση ανέβηκε περισσότερο. Θα το ζήσουμε το όνειρο ρε «νεκροθάφτες». Και θα ψάχνετε λαγούμια να κρυφτείτε…