Το 21ο βήμα για το 46ο πρωτάθλημα, αφιερωμένο στα 21 αδέλφια μας…

40 ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την ημέρα που η μοίρα «αποφάσισε» να πάρει στην Κερκίδα των Ουρανών, 21 νέα παιδιά. 40 ολόκληρα χρόνια που ο Ολυμπιακός πρόσθεσε έναν ακόμη λόγο, τον σπουδαιότερο, για να κατακτάει τρόπαια. Από εκείνη την ημέρα σε όλα τα κύρια αθλήματα … 105 Πρωταθλήματα …. 70 Κύπελλα… 9 Ευρωπαϊκά.. 2 παγκόσμια συλλόγων… ήρθαν στον λιμάνι.

40 ολόκληρα χρόνια μόλις 5 χρονιές δεν μπόρεσαν να φέρουν στον Πειραιά τα κύρια τμήματα μας, κάποιο τρόπαιο. Είχε φροντίσει όμως το τμήμα της Κολύμβησης να «καλύψει»  το κενό των χρόνων εκείνων ( 1983-84-85- 2004 και το 1995 μόνο των αντρών) κατακτώντας το Πρωτάθλημα. Το μεγαλύτερο όμως τρόπαιο που κατακτάμε είναι ότι ποτέ δεν τους ξεχνάμε. Πάντα τους τιμούμε, και όχι μόνο εκείνη την αποφράδα ημέρα. Μετά από νίκες πάντα ακούγεται η ιαχή, αδέλφια ζείτε εσείς μας οδηγείτε.

Πάντα πριν από κάθε ματς ακούγεται το σύνθημα, Θρύλε θυμήσου Πρωταθλητή σε θέλουνε ακόμη και οι νεκροί σου. Κανείς μας όσο ζούμε ,ο καθένας από το δικό του μετερίζι, δεν έχει το δικαίωμα να μην προσπαθεί να «δικαιώνει» τις 21 ψυχές που έφυγαν τόσο άδικα.

Για αυτό η κατάκτηση των 2 τελευταίων Πρωταθλημάτων αξίζει όσο όλα όσα έχουμε κατακτήσει μέχρι τώρα. Γιατί είναι ακόμη πιο μάγκικα και λεβέντικα όπως τα παιδιά που χάθηκαν. 17 χρονών παιδάκι τότε είχα την τύχη να είμαι παρών σε μια μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού, μπαίνοντας από το παράθυρο που έβλεπε προς τον δρόμο, και την ατυχία να ζήσω το δράμα που εκτυλίχθηκε με την λήξη του αγώνα στις 5 παρά…

Έζησα μετά το γεγονός την απόλυτη καφρίλα των υποκριτών οπαδών των άλλων ομάδων που για να μας «χτυπήσουν» οπαδικά καθύβριζαν επί δεκαετίες τους νεκρούς , γιατί δεν είχαν τα «φρύδια» να τα βάλουν με μας τους ζωντανούς. Έπρεπε να θρηνήσουν και οι ίδιοι για να καταλάβουν πόσο μ@λ@κες ήταν.

Όταν μια διοργάνωση κατακτείται, είναι παράδοση το τρόπαιο να σηκώνεται ψηλά… Από την 8η Φεβρουαρίου του 1981 και έπειτα όμως, οι παίκτες του Ολυμπιακού, το σηκώνουν τόσο ψηλά, ώστε να μπορέσουν και τα αδέλφια μας που είναι εκεί, να το ακουμπήσουν νοιώθοντας όλοι ότι οι ψυχές τους γαληνεύουν.

Οι δικές μας «ευθύνες» για την ανάπαυση των ψυχών τους, είναι και η εθελοντική αιμοδοσία και η  εγγραφή μελών στον ερασιτέχνη, και η παρουσία μας στις κερκίδες όπου αγωνίζεται ο δαφνοστεφανωμένος, και να αποτελούμε την ασπίδα του Ολυμπιακού.

Οργανωμένοι, ανοργάνωτοι, όλοι μαζί μια γροθιά να υπερασπιζόμαστε πάντα και παντού την μεγάλη μας αγάπη. Για τις ατελείωτες ώρες στις κερκίδες, για τα ξενύχτια μέσα στα πούλμαν, για τις αξέχαστες στιγμές σε καράβια και αεροπλάνα για να βρεθούμε για 90 λεπτά δίπλα στον Θρύλο μας, για όλα τα παιδιά που κατά καιρούς έχουν «φύγει» από κοντά μας, η σημερινή μέρα, θα αποτελεί για πάντα ορόσημο στον οπαδικό χώρο. Τόσο σημαντική όσο και η ημέρα της ίδρυσης μας.