Εγώ προσωπικά, σε όλη αυτή την «υστερία» που ακολουθεί κάθε φορά, που δεν κερδίζει ο Ολυμπιακός , φέρνοντας ισοπαλία, όχι να χάσει, απλά δεν θα γίνω μέρος της. Δεν θα «βρίσω», δεν θα απαξιώσω, δεν θα ψάχνω με το σταγονόμετρο τα λάθη οποιουδήποτε μέσα στον αγώνα για  να το παίξω «εισαγγελέας» και κριτής των πάντων.

Φυσικά και δεν πετάω στα ουράνια  για το αποτέλεσμα, ούτε θα πανηγυρίσω την ισοπαλία , θα είμαι όμως ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα, γιατί ευρισκόμενος όχι και στην καλύτερη μου μέρα, παρέμεινα αήττητος και φέτος σε εκτός έδρας ματς (31 συνεχόμενα έχω να χάσω), διατήρησα την διαφορά των +10 από τον Μπάοκ, την αύξησα από τον Παναθηναϊκό στο +17, και έχω την πολυτέλεια να μην με νοιάζει το αποτέλεσμα ΑΡΗ- ΑΕΚ , παραμένοντας ακλόνητο φαβορί για το 46ο πρωτάθλημα. Δεν βοηθάει σε τίποτε και κανέναν να μπαίνει σε τέτοιο τριπάκι.

Σίγουρα κάπου θα υπάρχει το καλύτερο, αλλά και σίγουρα δεν υπάρχει το αλάνθαστο στόπερ, ο τέλειος προπονητής, η ομάδα- κομπιούτερ, που δεν χάνει ποτέ και παίζει πάντα καλά. Προσωπικά αρνούμαι να κακοχαρακτηρίσω μια ομάδα , που παίζει συνεχόμενα μετά το τέλος του πρώτου λοκ-ντάουν, χωρίς ίχνος προετοιμασίας και ξεκούρασης, κάτω από τις εξωαγωνιστικές συνθήκες που ΟΛΟΙ γνωρίζουμε.

Και χτες μπορεί να μην ήταν χειρουργείο η διαιτησία αλλά σίγουρα ήταν με μπαμπάκι. Αν κάποιοι δεν θεωρείτε τα ανύπαρκτα φάουλ που μας έβαζαν στην περιοχή, τις κίτρινες που δεν δόθηκαν, καθαρές φάσεις υπέρ μας που δίνονταν αντίθετα και μας έκοβαν ρυθμό και επιθέσεις, καταλυτικούς παράγοντες για ένα μέρος της εικόνας μας , δεν θα προσπαθήσω να σας αλλάξω γνώμη.

Αν δεν θεωρείτε ότι οι «καλές» φάσεις του αγώνα μέχρι να προηγηθεί ο Μπάοκ, ήταν δικές μας και θα άλλαζαν την ροή του αγώνα, δικαίωμα σας. Εγώ κρατάω ότι ισοφαρίσαμε, και φύγαμε αλώβητοι από ένα ματς που για τους άλλους ήταν χωρίς αύριο. Μπορεί οι νεότεροι να μην τα έχουν ζήσει η κάποιοι παλιοί να τα έχουν ξεχάσει, αλλά εγώ θυμάμαι τις εποχές που προσφέραμε θέαμα, κερδίζαμε τα ντέρμπι και «χάναμε» τα πρωταθλήματα αγωνιζόμενοι  υπό το ίδιο καθεστώς διαιτησίας, ΕΠΟ και ανοχής από το Κράτος.

Αν νομίζετε ότι ήταν το πιο εύκολο πράμα στον κόσμο να είσαι επί 10  μέρες από πούλμαν σε αεροπλάνο, χάνοντας προπονήσεις , σπαταλώντας δυνάμεις , παίζοντας 4 ματς εκ των οποίων τα 2 «ντέρμπι», ε δεν είναι. Στην ουσία δεν… Χ.. άσαμε τίποτε. Εκτός από την τρέλα που έχουμε όλοι να κερδίζουμε όλα τα παιχνίδια και ειδικά με κάποιους σαν και «αυτούς». Δόξα τω θεώ θα τους βρούμε τουλάχιστον άλλες τρεις φορές μπροστά μας. Θα έχει τις ευκαιρίες η ομάδα να «επανορθώσει».

Είναι καλό να είμαστε απαιτητικοί , να θέλουμε πάντα το καλύτερο, και να είμαστε ανικανοποίητοι, αλλά μερικοί το παρακάνουν.  Δηλαδή αν δεν μας «έλειπαν» , όπως βγαίνουν κάποιοι και λένε μετά από τις 3 ισοπαλίες σε 16 ματς ο Γκιγιέρμε και ο Τσιμίκας τι παραπάνω θα είχαμε κάνει; Καλύτερη πορεία από πέρσι κάνουμε. Δεν προσφέρουμε καλύτερο θέαμα από πέρσι, αλλά ενώ απομένουν  10 αγωνιστικές για την ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος, υπολειπόμαστε μόλις 10 γκολ στην επίθεση και έχουμε φάει δύο λιγότερα. Πέρσι πήγαμε στα πλαίη οφ απέχοντας +7 από τον Μπαόκ, φέτος ήδη είμαστε στο +10 και η λογική λέει ότι θα αυξηθεί και άλλο, και όχι μόνο με νίκη μας εναντίον τους στο λιμάνι.

Δεν είναι δικαιολογίες όλα τα προαναφερόμενα, είναι η πραγματικότητα. Κοιτάξτε και γύρω σας τι συμβαίνει σε όλες τις ομάδες στην Ευρώπη. Τι αποτελέσματα  φέρνουν, από ποιους αποκλείονται στο Κύπελλο. Και ναι η Άστον Βίλλα που έριξε 7 στην Λίβερπουλ είναι ότι είναι ο Μπάοκ για μας, «χωριάτες». Η Κιέλο απέκλεισε την Μπάγιερν. Η Μπαρτσελόνα παραπαίει ( αγωνιστικά και οικονομικά) . Η Γιουβέντους βλέπει την πλάτη της Μίλαν. Και δεν πιστεύω κανείς μας να θέλει να πάρουμε αήττητοι το πρωτάθλημα «όπως το πήρε» πρόπερσι χωρίς πλαίη οφ ο Μπάοκ; Γιατί στην ουσία αήττητοι το πήραμε και εμείς πέρσι. Μια «αδιάφορη» ήττα κάναμε μετά από 33 αγωνιστικές στα τελειώματα των πλέι οφ .