Η Ελλάδα φαντάζει πολύ μικρή για να εγκλωβίσει τα όνειρα μας
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι καθιερωμένες ετήσιες «ευχές» για πράγματα που μας λείπουν και θέλουμε να πραγματοποιηθούν έχουν αλλάξει. Δεν είναι ούτε το Πρωτάθλημα, ούτε η κατάκτηση του Κυπέλλου, ευχές για «όνειρα» προς πραγματοποίηση. Αυτά πλέον εντάσσονται στην καθημερινή ετήσια «ρουτίνα» μας. Δεν είναι ούτε καν η καθιέρωση μας στα μεγάλα κλαμπ της Ευρώπης. Οι στόχοι του Ολυμπιακού έχουν ξεφύγει από την ελληνική επικράτεια. Η Ελλάδα φαντάζει πολύ μικρή για να εγκλωβίσει τα όνειρα μας. Δεν αποτελεί στόχο πια για κανέναν μας ούτε καν μια πρόκριση στους «16» του Europa League.
Όλοι στο σύλλογο, διοίκηση, προπονητής, παίκτες και οπαδοί, επιβάλλεται και κοιτάμε ακόμη πιο μακριά. Οφείλουμε να κάνουμε όλα όσα απαιτούνται για να κατακτήσουμε και αυτή την «κορυφή». Οι λεπτομέρειες που άλλες χρονιές ήταν εναντίον μας και μας στερούσαν αυτήν τη διάκριση, να γέρνουν υπέρ μας. Ούτε οι κληρώσεις να αποτελούν εμπόδια. Γιατί, για να φτάσεις στην κορυφή πρέπει να κερδίσεις όποιον βρίσκεται στο διάβα σου. Μπορεί κάποιοι να με πουν ονειροπόλο, κάποιοι άλλοι να πουν ότι ανεβάζω τον πήχη ψηλά. Ε, και; Τι θα έπρεπε να κάνω; Να τον βάζω χαμηλά και να μένω ικανοποιημένος όταν τον περνάω με ευκολία; Ή να πανηγυρίζω που αποκλείστηκα (έστω και άδικα) στους «16» από τη Γουλβς; Αν υπάρχει μια ομάδα στην Ελλάδα που να πληροί τις προϋποθέσεις για να φέρει το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο στην χώρα , αυτή είναι ο Ολυμπιακός. Πρέπει όλοι λοιπόν να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε τα όποια λάθη (κυρίως ατομικά) που μας στερούν αυτή την στιγμή, κοιτώντας στα μάτια οποιοδήποτε αντίπαλο.
Το Europa League δεν αποτελεί φόβητρο όπως το Champions League με ομάδες, που κακά τα ψέματα είναι σε άλλο επίπεδο. Και το Europa έχει πιο ανταγωνιστικές ομάδες, με καλύτερα ρόστερ και μεγαλύτερα μπάτζετ, αλλά ο καλός Ολυμπιακός δεν φοβάται καμία. Με το επερχόμενο ματς με το Αεκάκι θα ασχοληθώ από ελάχιστα έως καθόλου. Όλοι ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Κερδίζουν και τους αφήνουν να αγωνιούν ακόμη και για το αν θα βγουν τελικά στην Ευρώπη. Ποιος Χιμένεθ και ποια Αεκ. Δεν είναι ούτε υπεροψία, ούτε αλαζονεία. Είναι απλά η αλήθεια. Μόνο σεβασμός. Μέχρι εκεί, τίποτε άλλο. Ναι, ξέρω ότι μόνο με μας παίζουν σαν σκυλιά, μπας και σώσουν την χρονιά, αλλά μόνο αυτό έχουν να επιδείξουν. Ε, και εμείς ας μπούμε στο ματς από την αρχή με τα μπούνια, σαν αν μην υπάρχει αύριο για να τους τελειώσουμε. Μέχρι τα ματς με την Αϊντχόφεν, να έχουμε «καθαρίσει» το πρωτάθλημα. Δεν είναι στόχος, είναι απαίτηση. Για να ασχοληθούμε μετά μόνο με τα ευρωπαϊκά μας ταξίδια.
