ΑΛΕΚΟΣ ΑΔΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Σε μια περίεργη και τρελή χρονιά μετά από 14 αγώνες ο Ολυμπιακός μας βρίσκεται στην 9η θέση της βαθμολογίας της Ευρωλίγκα, με απόλυτη ισορροπία ανάμεσα σε νίκες και ήττες με σκορ 7-7. Το παράδοξο είναι ότι έχουμε περισσότερες νίκες εκτός παρά εντός! Έχοντας παίξει 8 παιχνίδια στην έδρα μας, έχουμε 3 νίκες και 5 ήττες εκ των οποίων οι τρεις με Εφές, Ζαλγκίρις και Ρεάλ κρίθηκαν εναντίον μας στις λεπτομέρειες ενώ στις άλλες δύο από Βαλένθια και Μπασκόνια που χάσαμε εύκολα , έπαιξαν σημαντικό ρόλο και οι απουσίες λόγω της πανδημίας. Οι μοναδικές ήττες εκτός έδρας ήταν από την Μπάγερν που δεν παίξαμε καλά και την ΤΣΣΚΑ όπου τη διαφορά των δύο ομάδων την έκανε το ρόστερ τους. Παράλληλα κάναμε 4 σημαντικά διπλά με ΠΑΟ, Ζενίτ, Μπαρτσελόνα και Ερυθρό Αστέρα. Με λίγη τύχη θα μπορούσαμε να ήμασταν σε καλύτερη θέση. Όλα αυτά με τον Ολυμπιακό να είναι «αναγκασμένος» να προσπαθεί να βρει χημεία και ρυθμό, αποκλειστικά και μόνο μέσω των παιχνιδιών της Ευρωλίγκας. Αυτό είναι το τίμημα της μάχης μέχρι τέλους με την μπόχα-βρώμα που πληρώνουμε και εννοείται ότι δεν μετανιώνουμε καθόλου, έστω και αν «πληγωνόμαστε».

Κάποιοι «βλέπουν» ότι θα θέλαμε ενίσχυση στις θέσεις 1 και 5, ίσως όχι και άδικα, αλλά ο κόουτς Μπαρτζώκας θεωρώ πως ξέρει καλύτερα από όλους εμάς τι πραγματικά χρειάζεται η ομάδα. Σε κάποια ματς περισσότερο πάθος, περισσότερο μυαλό, καθαρή σκέψη και λιγότερα λάθη. Αυτά σε κάποια ματς ίσως έλειψαν από τον Ολυμπιακό περισσότερο. Σίγουρα λείπει ένα θηρίο στη ρακέτα για να αντιμετωπίζει ομάδες που διαθέτουν παίκτες αυτού του στυλ, αλλά αυτό δεν φάνηκε ιδιαίτερα στα ματς με ομάδες που είχαν τέτοιου στυλ παίκτες, καθώς η σκληρή άμυνα με προσαρμογές έκλεινε την ρακέτα και δεν επέτρεψε να φανεί το «πρόβλημα». Γνώμη μου είναι ότι η απουσία του κόσμου έχει επηρεάσει περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα τον Ολυμπιακό, μιας και λείπει από το ΣΕΦ η πίεση της κερκίδας. Μια πίεση που ακόμη και χωρίς να είναι γεμάτο επηρέαζε σαφώς την απόδοση των αντιπάλων μας.

Απομένουν 20 αγωνιστικές εκ των οποίων οι 9 είναι εντός και οι 11 εκτός στον φετινό μαραθώνιο. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει από την μια να βρούμε και άλλες εκτός έδρας νίκες και από την άλλη να βελτιωθούμε στα εντός. Με 10-11 νίκες επιπλέον δύσκολα θα είμαστε εκτός 8αδας (μπορεί να χρειαστούν και λιγότερες ίσως). Πρέπει όμως να σταθεροποιήσουμε την απόδοσή μας και να παίζουμε όλα τα παιχνίδια σαν να μην υπάρχει αύριο. Να «πεθαίνουμε» για κάθε μπάλα. Να παίζουμε στην επίθεση τόσο καλά όσο παίζουμε στα περισσότερα ματς στην άμυνα. Πάνω από όλα βέβαια να είμαστε υγιείς για να τα καταφέρουμε όλα αυτά. Γιατί αν υπάρχει η απουσία 2-3 σημαντικών παικτών λόγω τραυματισμών ή covid-19 , σε κάποια κρίσιμα παιχνίδια δεν μπορεί να αναπληρωθεί όπως είδαμε να συμβαίνει στα κομβικά ματς με Μπασκόνια και Βαλένθια.

Προσωπικά δεν χάνω την εμπιστοσύνη μου σε αυτή την ομάδα. Πιστεύω  ότι θα τα καταφέρει , έστω και αν είναι  με την πλάτη στον τοίχο να βρεθεί μέσα στον πρώτο της φετινό στόχο. Την είσοδο στην 8άδα. Από εκεί και μετά θα δούμε τι θα γίνει. Το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν θα μας θέλει για αντίπαλο έστω και αν έχει πλεονέκτημα έδρας, έστω και αν διαθέτει καλύτερο ρόστερ και μεγαλύτερο μπάτζετ.