Κάθε νίκη του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα… κάθε φορά που η βαθμολογία τον βρίσκει στις ψηλές θέσεις… θα τσούζει όλον αυτόν τον συφερτό, που χλεύαζε την απόφαση μας να αποχωρήσουμε από την βρωμιά τους. Δεν έχουμε ανάγκη τους «πανηγυρισμούς» τους και τα αποθεωτικά τους λόγια, για να αισθανόμαστε υπερήφανοι για την ομάδα μας, όπως κάνουν αυτοί όταν χάνει ( ξεχνώντας να πουν βέβαια ότι η Μπαρτσελόνα έπαιζε το 2^ο παιχνίδι της σε 3 μέρες και οι αγαπητικοί τους ήταν ξεκούραστοι) η αγαπημε΄νη τους ομάδα. Ας τους αφήσουμε όμως να βράζουν στο ζουμί τους, βλέποντας ξανά και ξανά την ρουκέτα που εκτόξευσε ο Χάρισον. Ο Ολυμπιακός με την νίκη του αυτή έδειξε ότι βαδίζει στον σωστό δρόμο.

Το ίδιο θα έλεγα και αν τελικά δεν κερδίζαμε, γιατί ο Ολυμπιακός τώρα χτίζεται. Είναι ακόμη αγωνιστικά «ανέτοιμος». Σε κάθε παιχνίδι έχει και διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Αυτή η ομάδα έχει πολύ μέλλον μπροστά της. Έχει όμως τα άντερα να κερδίζει «μεγάλα» παιχνίδια. Οι νίκες επί των Αρμάνι και Μακάμπι δείχνουν ότι χτίζει χαρακτήρα μεγάλης ομάδας. Που θα παλέψει και θα ματώσει σε όλα τα ματς, εντός, εκτός έδρας. Προχθές ήταν ο Σλούκας. Χτες ο Χάρισον. Στο ΟΑΚΑ ο Πρίντεζης.

Με «αφανείς» συνοδοιπόρους τους Μάρτιν , Μακ Κίσικ, Έλις, Τζέκινς, Παπανικολάου και Βεζένκοφ, μαζί  με την ηρεμία και την καθοδήγηση όποτε χρειαζόταν του τεράστιου Βασίλη Σπανούλη. Μόλις όλο αυτό το εκρηκτικό δείγμα σταθεροποιήσει την απόδοση του, μάθει ο ένας τον άλλον, και βγάζει αυτοματισμούς στο παιχνίδι του, τότε η λογική λέει ότι θα δούμε ομορφιές στο παρκέ. Ακόμη και στην ήττα από την Ζαλγκίρις ( την μοναδική αήττητη στα πρώτα 4 ματς) , δεν ήταν καθόλου κακός ο Ολυμπιακός. Απλά δεν εμφανίστηκε στο τελευταίο δεκάλεπτο με καθαρό μυαλό να καθαρίσει ένα δικό του ματς. Χάσαμε 67-68  ένα ματς , «αυτοκτονώντας»( 9-21 στο τελευταίο 10λεπτο). Σε μια χρονιά που ξεκίνησε και θα συνεχισθεί με εκπλήξεις.

Οι περισσότερες ομάδες  λόγω της αποχής είναι ανέτοιμες, η απουσία του κόσμου παίζει τον ρόλο της, και η πανδημία επίσης θα είναι καθοριστικός παράγοντας,  καθώς κανείς δεν ξέρει με ποια σύνθεση θα κατέβει αν προσβληθεί κάποιος παίχτης από τον ιό. Θα βλέπουμε, η Ζενίθ να κερδίζει την Εφές, ο ΠΑΟ την Κίμκι, η Βαλένθια την Ρεάλ, η Μπάγιερν  την Μακάμπι και την Φενέρ , η Άλμπα την ΤΣΣΚΑ , με όλες αυτές τις εκπλήξεις να σημειώνονται , εκτός έδρας. Η συνέχεια θα είναι ακόμη πιο δύσκολη. Δεν υπάρχουν εύκολα ματς σε αυτό το επίπεδο.

Και όσο κερδίζουμε τόσο θα αυξάνει η πίεση σε μας και θα ψάχνονται να μας κερδίσουν οι υπόλοιποι. Αρχής γενομένης από το επόμενο ματς κόντρα στην Μπάγιερν στο Μόναχο. Πανηγύρια τέλος, κεφάλια μέσα, και ακόμη πιο σκληρή δουλειά. Για να πανηγυρίσουμε όταν «πρέπει». Όσον αφορά την επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα , δεν ανησυχώ. Αυτοί που ήταν πέρσι σε όλα τα ματς και στήριξαν την ομάδα, αντιστοιχούν στο ποσοστό που θα επιτραπεί να μπαίνουν. Για τους «άλλους» είναι ένα «μάθημα» πως στην ζωή τίποτε δεν είναι δεδομένο. Να μην αφήνουμε να περνάνε στιγμές ανάλογες από την ζωή μας γιατί δεν ξέρουμε αν θα μπορούμε να τις ζούμε στο μέλλον. Συνεχίζουμε…