ΑΛΕΚΟΣ ΑΔΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Να έχουμε πάντα στο μυαλό μας, πως όλα είναι υποκειμενικά. Αυτό που για κάποιους είναι λάθος, για κάποιους άλλους θεωρείται σωστό. Επίσης, είναι άσκοπο να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Δεν θα δούμε ΠΟΤΕ τα αντίπαλα στόπερ, να παίζουν στη σέντρα, όταν αντιμετωπίζουν τον Ολυμπιακό. Αντιθέτως, με μας ΟΛΟΙ παίζουν πίσω από τη σέντρα, ακόμη και ο ΠΑΟΚ. Η διαφορά μας στη βαθμολογία ουσιαστικά είναι το μεταξύ μας παιχνίδι. Αν θεωρούν κάποιοι πως κέρδισαν δίκαια τον Αστέρα Τρίπολης και τον Άρη, ή έπαιξαν φανταστική μπάλα σε άλλα ματς που κέρδισαν, δικαίωμά τους. Εμείς, ποτέ δεν θα αντιμετωπίσουμε «παραρτήματα» και ματιασμένους παίκτες για να παίρνουμε χωρίς κόπο τους 3 βαθμούς. Πάντα θα ματώνουμε να κερδίζουμε αντιπάλους και διαιτησία. Έτσι πρέπει και έτσι γουστάρουμε. Αν πάλι υπάρχουν κάποιοι που δεν βλέπουν ότι η διαιτησία αποτελεί τροχοπέδη για την εικόνα της ομάδα μας σε κάποια ματς και για το τελικό αποτέλεσμα, τι να πω;

Καλά κάνουμε και είμαστε αυστηροί με την ομάδα μας αλλά όλα έχουν ένα μέτρο, ένα όριο. Οι λέξεις υπομονή και στήριξη δεν εξαντλούνται μέσα σε 8 μόλις αγωνιστικές για μια πλήρως σχεδόν ανανεωμένη ομάδα. Το δοκάρι του Χασάν και η ευκαιρία του «Φέτφα» στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ, όπως και το πλήθος των ευκαιριών με τον ΠΑΟΚ, θα διαμόρφωναν εντελώς διαφορετικά την όλη κατάσταση αν επικρατούσε η «ποδοσφαιρική λογική», άσχετα πως κερδίζουν οι «άλλοι». Γιατί, από εμάς μπάλα καλύτερη δεν παίζουν. Δεν γίνεται να λέμε ότι είμαστε τυχεροί που κερδίζουμε στο 90’ και όχι άτυχοι γιατί μέχρι τότε χάνουμε τη μια ευκαιρία πίσω από την άλλη. Ο Ολυμπιακός, ως ομάδα, έχει πλέον αρχή, μέση και τέλος. Δεν έχει καμιά σχέση με τα προηγούμενα 2 χρόνια που πονέσανε τα μάτια μας. Αν ήμασταν περισσότερο αποτελεσματικοί δεν θα φτάναμε έως το 90’ σε κάποια ματς για να κερδίζουμε. Μπορεί κάποιοι παίκτες αν έπαιζαν από την αρχή να πρόσφεραν περισσότερα, αλλά δεν θα το μάθουμε ποτέ. Όπως και ποια θα ήταν η εξέλιξη αν δεν κοβόντουσαν οι επιθέσεις μας με ανύπαρκτα οφσάιντ, με ανάποδα φάουλ, με εσκεμμένη παραποίηση των κανονισμών. Το μόνο ματς που έχω... παράπονο, είναι με τον ΟΦΗ που και εκεί όμως πάλι δεν μας δόθηκε πέναλτι στο 91’. Και λέω κάτι, πριν τον αγώνα με τον Άρη. Δεν θεωρώ καθόλου τυχαίο τον ορισμό του Σιδηρόπουλου στο Χαριλάου. Μακάρι να βγω ψεύτης.

Αυτό που προέχει για εμάς, ως οπαδοί, είναι να είναι ο Ναός κατάμεστος με τη Ντούντελανζ. Αυτό το ματς είναι ο τελικός. Να είμαστε δίπλα στην ομάδα, ώστε με νίκη να φτάσουμε τους 7 βαθμούς και αναλόγως την εξέλιξη του άλλου ματς του ομίλου (θέλουμε νίκη της Μπέτις), να πάμε στο ματς με την Μίλαν τελευταία αγωνιστική να την πετάξουμε έξω από τους «32» του Europa League. Θα είναι πολύ μεγάλη επιτυχία αν μπορέσουμε σε όμιλο με 2 ομάδες από τα καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης να προκριθεί ο Ολυμπιακός μας. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να υποτιμήσουμε ως οπαδοί το ματς με τη Ντούντελανζ. Και αν θέλει η Μπέτις να ξεφτιλιστεί και να «στήσει» το ματς με τη Μίλαν, στα «φρύδια» μας. Το έχουμε ξαναδεί το έργο από άλλες ομάδες για να προκριθούν και οι δύο εις βάρος μας, με την UEFA να μην βλέπει τίποτε το περίεργο. Ας δείξουμε, εξαντλώντας τα εισιτήρια με τη Ντούντελανζ, τη θέληση μας, κάνοντας την υπέρβαση, να προκριθούμε στους «32».