Και βέβαια υπάρχει Θεός... Απλά «κοιμήθηκε» χτες. Θα το δείτε όλοι στη συνέχεια. Στο γήπεδο υπήρχε μόνο μια ομάδα. Μια έπαιζε μπάλα. Μια ήταν ισοπεδωτική. Της  έλειψε το γκολ. Οκ, το είδαμε όλοι. Θα ανησυχούσα, όμως, αν δεν δημιουργούσαμε ευκαιρίες περισσότερο. Γιατί υπήρχαν και τα δοκάρια, και ο Πασχαλάκης, και η τύχη, και η αστοχία. Εγώ είδα μετά το γκολ, αντίδραση. Δεν επηρεάστηκε η ομάδα. Δεν πανικοβλήθηκε, ψάχνοντας την ισοφάριση. Έπαιξε ορθολογικά, πίεσε, επί 90 λεπτά, αλλά το γκολ δεν ήρθε. Χώρια που έγιναν τα απίστευτα για να φάμε μόνοι μας ένα παιδαριώδες γκολ.

Μέσα από τα λάθη μαθαίνεις, μέσα από τις ήττες όταν προέρχονται κατ’ αυτόν τον τρόπο χαλυβδώνεσαι και πεισμώνεις. Το θέμα είναι ως μεγάλη ομάδα που είσαι να ξεπεράσεις άμεσα την ήττα. Χάθηκε μια μάχη, όχι ο πόλεμος. Αν συνεχίσει έτσι να δουλεύει ο Ολυμπιακός μόνο καλύτερες μέρες θα έρθουν.

Ο κόσμος ήταν συγκλονιστικός. Το χειροκρότημα στο τέλος , έδειξε πως αναγνώρισε την προσπάθεια και στηρίζει την ομάδα. «Έπνιξε» τον ΠΑΟΚ με το πάθος και την φωνή του. Το μοναδικό λάθος ήταν τα καπνογόνα στο 76’, πάνω στην τρέλα του και στο «μεθύσι» του. Σταμάτησε το ματς, πήρε ανάσες ο ΠΑΟΚ, «κόπηκε» ο ρυθμός μας. Και το κυριότερο; Χάθηκαν πολύτιμα λεπτά στις καθυστερήσεις. Τα 8 λεπτά που δόθηκαν  ήταν μόνο η διακοπή, «φαγώθηκαν» 3 λεπτά από τις αλλαγές και κανά-δύο από άλλες φάσεις. Μπορεί να μην γινόταν και τίποτε, μπορεί να γινόντουσαν και πολλά σε αυτά τα 4-5 επιπλέον λεπτά. Τέλος πάντων , έγινε. Η ουσία είναι να το «δούμε» και να μην επαναληφθεί, όταν κάνει «κακό» στην ομάδα.

Όσον αφορά τα ατομικά λάθη, όποια και να είναι η άποψη μου για κάθε παίχτη ξεχωριστά, δεν πέφτω να τον «τελειώσω» στο πρώτο σημαντικό λάθος που στοιχίζει. Θέλω να δω την αντίδραση του μετά από αυτό. Αν έχει τα κότσια να το ξεπεράσει και να γίνει ακόμη καλύτερος με την ερυθρόλευκη. Λάθη κάνουν όλοι. Ακόμη και οι μεγαλύτεροι παίκτες. Πιστεύω πως με την στήριξη τον βοηθάς, αποβάλλοντάς του το επιπρόσθετο άγχος. Γιατί, η φανέλα μας είναι πολύ βαριά και θέλει και άντερα εκτός από ταλέντο για να τη φοράς.

Δεν έχουμε καιρό για μίρλες. Συνεχίζουμε. Πάμε να βάψουμε ερυθρόλευκο το Μιλάνο και επιστρέφουμε δριμύτεροι να αλώσουμε το ΟΑΚΑ. Αφήνω την «εποικοδομητική κριτική», τις αναλύσεις, τα αναθέματα και τις κατάρες σε αυτούς που έσπευσαν, μετά από τέτοια εμφάνιση, να απαξιώσουν και να τα ισοπεδώσουν όλα. Εγώ βλέπω πως κάτι καλό «χτίζεται». Μπορεί να λείπουν κάτι ψιλά αλλά όλα θα φανούν στην συνέχεια και θα διορθωθούν αν προκύψουν...