ΑΛΕΚΟΣ ΑΔΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Δεν τα ξέρουμε όλα μάγκες. Στην κερκίδα είμαστε οπαδοί και όχι προπονητές. Δεν είναι βλάκες στην Μπράγκα που έκαναν χρήση της οψιόν και αγόρασαν τα δικαιώματα του Βιάνα.

Σύμφωνοι, δεν έδειξε κάτι την πρώτη χρονιά σε μας. Αλλά πόσοι σκεφτήκαμε ότι ήταν ένα νέο παιδί που έβγαινε πρώτη φορά στην Ευρώπη από την Λατινική Αμερική δεν ήξερε καν να συνεννοείται και εμείς αντί να τον στηρίξουμε να προσαρμοστεί τον γιουχάραμε σε κάθε του επαφή σωστή η λάθος με την μπάλα όλο ειρωνεία; Να αποδείξουμε τι;;

Ότι έκαναν λάθος αυτοί που τον πρότειναν; Πώς να αισθάνονται άραγε όλοι αυτοί που έλεγαν παλτό και μίζα του Βαλβέρδε τον Μαρκάνο, βλέποντας τον αρχηγό στην Πόρτο και τώρα ως μεταγραφή στην Ρόμα;

Εμάς τους «προπονητές» της κερκίδας βλέπετε δεν μας άρεσε. Θέλαμε «όνομα»... Και τώρα ψάχνουμε για στόπερ πάλι, ε;;;;

Να θυμηθώ μήπως τι λέγαμε για Μπελούτσι;

Για Ζέτεμπεργκ;

Για Αμπντούν;

Μέχρι να προσαρμοστούν και να μην «προλάβουμε» να τους διώξουμε και αυτούς;

Τα λάθη άλλων τα βλέπουμε. Στα δικά μας κάνουμε τα παγώνια. Άλλοι τα έλεγαν;

Όχι εμείς;

Μόλις θυμήθηκα τα πρώτα χρόνια του Αλεξανδρή... που «κάποιοι» τον είχαν βγάλει χασογκόλη!!!!

Ή την ειρωνεία τους πρώτους 6 μήνες στον Γκόγκα πριν γίνει σύνθημα στα χείλη μας. Μήπως τελικά πρέπει να ηρεμήσουμε λίγο;

Να κάνουμε υπομονή και να κρίνουμε τον κάθε παίχτη σε βάθος χρόνου; Να τον κρίνουμε σε ιδανικές συνθήκες αγωνιστικές και προπονητικές; Κάποιες φορές «τρώει» παίχτες η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, οι συχνές αλλαγές προπονητών στον πάγκο, κάποιες άλλες φταίνε και οι ίδιοι μιας και αδιαφορούν και θέλουν να φύγουν...

Κάποιες άλλες διαλέγουν παιχνίδια να τα δίνουν όλα. «Παίζουν» πολλά. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Ειδικά στην Ελλάδα που μας βλέπουν ως «πέρασμα» για μια καλύτερη καριέρα. Κατέχουμε πάντως μια παγκόσμια πρωτιά.

Στην λάσπη και την κατηγορία είμαστε πρώτοι στον πλανήτη, όπως και στην «συνωμοσία»… Φανταζόμαστε συχνά πυκνά, καταστάσεις, τις ντύνουμε με ενδείξεις και κατασκευάζουμε θεωρίες αληθοφανείς. Η χώρα με τους εκατομμύρια μετά Χριστόν προφήτες. Δεν υπάρχει θέμα που να μην ξέρουμε να το αναλύσουμε και να έχουμε άποψη για το τι είναι σωστό.

Λάθος έχουν πάντα οι άλλοι. Ξέρουμε από Ιατρική και προπονητική, μέχρι λογιστική και πολιτική. Όταν δεν λέω την άποψη που θέλουν να ακούσουν κάποιοι είμαι υπάλληλος , λες και απαγορεύεται να έχω γνώμη.

Πως γίνεται όμως ρε παιδάκι μου να μην έχει έρθει ΕΝΑΣ από αυτούς που «κατηγορούν» να με βρει στα γήπεδα του ερασιτέχνη να μου εκφράσει την άποψη του, να μιλήσουμε μιας και οι δύο παλεύουμε για την ίδια ιδέα. Να δω στην τελική ποιος είναι. Με ένα ψευδώνυμο και ένα ανώνυμο προφίλ το παίζουν όλοι κριτές των πάντων.
Συγνώμη αλλά εγώ έχω μάθει στην ζωή μου να μιλάω με τους ομοϊδεάτες μου πρόσωπο με πρόσωπο.

Στο Καραϊσκάκη, στο Ρέντη, στο Παπαστράτειο, στην Βικτόρια, στον Άρη στην Πλάκα, στον σύνδεσμο, στο πούλμαν, στο καράβι, στην Τούμπα, στο Χαριλάου, στην Λεωφόρο και στις κερκίδες όλων των γηπέδων στην Ελλάδα. Και εκεί μιλάγαμε ντόμπρα, αληθινά, και για ένα σωρό άλλα θέματα και όχι αυτά που καταπιάνονται οι επόμενες γενιές τώρα.

Υ.Γ. Καλό ταξίδι Θρύλε των γηπέδων...

Υ.Γ.2. Το πάθος για την λευτεριά είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά...