ΑΛΕΚΟΣ ΑΔΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» τείνει να εξελιχθεί στο πιο in ερυθρόλευκο στέκι για μια ακόμη χρονιά. Ένα μέρος όπου συναντά κανείς τους καλύτερους Έλληνες και ξένους αθλητές και αθλήτριες της χώρας, σε όλα τα αθλήματα, να ταξιδεύουν σε όλη την Ευρώπη με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Δεν περνάει μέρα που λένε, που να μην τους βλέπουν οι  υπάλληλοι και όχι μόνο του αεροδρομίου. Τα κορίτσια του Βόλεϊ, λίγα 24ωρα πριν, πέταγαν για Ισπανία, τα κορίτσια του μπάσκετ για Ρουμανία, και τα αντρικό μπάσκετ πέταγε για Γερμανία. Το αντρικό Βόλεϊ την άλλη βδομάδα φεύγει να διεκδικήσει την πρόκριση για τη Γαλλία και το Πόλο Ανδρών πετάει για Ουγγαρία. Και παίρνουν σειρά, σιγά-σιγά και τα κορίτσια στο Πόλο.

Το θέμα δεν είναι μόνο ότι φεύγουν, αλλά συνήθως γυρνάνε και με νίκες στις αποσκευές τους και τα ταξίδια συνεχίζονται. Και τα περισσότερα από αυτά φτάνουν μέχρι τον... τελικό προορισμό! Έχουμε φτάσει στο σημείο να στεναχωριόμαστε γιατί δεν συνεχίζουν και μετά τον Δεκέμβρη το Χάντμπολ (που μόλις φέτος έκανε τα... πρώτα του βήματα και πήγε μόνο στην Τσεχία) και το ποδόσφαιρο (που αποκλείστηκε για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια), αν και έκανε και αυτό 5 ταξιδάκια! Αυτός είναι ο Ολυμπιακός, μάγκες. Την ίδια ώρα που οι «άλλοι» ΜΕΝΟΥΝ ΕΛΛΑΔΑ και χρησιμοποιούν κυρίως το ΚΤΕΛ, τον Ελληνικό σιδηρόδρομο, και ενίοτε και τα... ταξί. Στη χάση και στη φέξη πάνε κανά ταξιδάκι, αλλά ως επί το πλείστον παρακολουθούν τα ευρωπαϊκά ματς από τον καναπέ, προσευχόμενοι να μη γυρίσουμε στο τέλος των ταξιδιών την άνοιξη έχοντας στις αποσκευές μας Ευρωπαϊκές κούπες. Τις εγχώριες τις έχουν σχεδόν ξεχασμένες. «Κάποιες» προσπαθούν να μας «κλέψουν» και αυτές βασισμένοι όχι σε αγωνιστικά κριτήρια, αλλά σε εξωαγωνιστικές παρεμβάσεις!

Η τιμωρία για όλα όσα κατά καιρούς έχουν πει, είναι αυτή: Να βλέπουν παντού μπροστά τους τον Ολυμπιακό. Να τους αναγκάζει να αλλάζουν διαρκώς ομάδες. Οι μοναδικές τους χαρές να είναι οι δικές μας ήττες από τα δεκανίκια που στηρίζουν τις ελπίδες τους. Να τους δείχνουμε τον τρόπο να σωθούν και να μην τον ακολουθούν, φοβούμενοι ότι, ως ανίκανοι που είναι, θα αποτύχουν. Φοβούνται να συγκριθούν μαζί μας. Προτιμούν να υποβαθμίζουν τα τμήματα τους από το να αναμετρώνται μαζί μας και να χάνουν πανηγυρικά. Και σε όποια τους έχουν απομείνει, αν κάνουν καμιά νίκη, να την κάνουν σημαία για να σώνουν άλλη μια αποτυχημένη χρονιά. Είτε το θέλουν, όμως, είτε όχι, η ιστορία γράφει. Ο Ολυμπιακός είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ομάδα που διεκδικεί ΚΑΙ τους 17 εγχώριους τίτλους στα ομαδικά αθλήματα. Είναι η μοναδική Ελληνική ομάδα που συνεχίζει να διεκδικεί 6 Ευρωπαϊκά τρόπαια. Αναλογιστείτε πόσους αγώνες δίνουν κάθε χρόνο όλα τα τμήματα μας, πόσες χαρές μας φέρνουν και πόσες λύπες. Ακόμη και οι όποιες ήττες αποτελούν κίνητρο για εμάς ώστε του χρόνου να είμαστε καλύτεροι, προσπαθώντας να ελαχιστοποιήσουμε τα λάθη μας.

Σε αθλήματα όπως το Βόλεϊ και το Πόλο (Ανδρών-Γυναικών), στο Χάντμπολ και στο γυναικείο μπάσκετ, έχουμε ξεχάσει στην Ελλάδα τι πάει να πει η λέξη ήττα. Εδώ σχεδόν τείνουμε να την ξεχάσουμε και στα ευρωπαϊκά ματς των τμημάτων αυτών. Πάνω στη λάσπη και στις συκοφαντίες τους, στήνουμε με στέρεες βάσεις την αυτοκρατορία μας! Μπορείτε να μας ρίξετε από την κορυφή ρε, όντας καλύτεροι; Π@π@ρια  μάντολες μπορείτε. Πηγαίνετε να κλαφτείτε σε κανά υπουργό, σε κανά Φάρο, βάλτε τα φερέφωνα σας να λασπολογούν, μπας και  γλείψετε κανά κοκκαλάκι, ρουφιάνοι...