ΑΛΕΚΟΣ ΑΔΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

«Μπράβο» σε όλους τους «συντελεστές» της νίκης των πουλμανάτων. Ακόμη και χωρίς Σπανούλη, η ομάδα μας τους ανάγκασε να υποπέσουν σε σωρεία «ανθρωπίνων λαθών», για να κρατήσουν ζωντανό τον περιφερόμενο θίασο. Τα βλέμματα όλων των παικτών μας καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, με την απορία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους για το τι βλέπουν και σφυρίζουν εναντίον τους ήταν όλα τα λεφτά. Όπως και τα «ειρωνικά χαμόγελα» των Αμερικανών, κυρίως, παικτών μας που κατάλαβαν πως όσο και καλά να έπαιζαν θα «έχαναν». Χαρά στο κουράγιο του Σφαιρόπουλου που μίλαγε συνεχώς στους γκρι, για τους κανονισμούς του μπάσκετ. Τους ξέρουν, Γιάννη μου. Ξέρανε πολύ καλά πώς σφύριζαν. Γελάει ο κόσμος με τη γραμμή που δήθεν πάτησε ο Αγραβάνης, για το φάουλ στον Γιανγκ που βγήκαν στην αντεπίθεση, για την... ασυλία του Μπουρούση! Αυτό το έκτρωμα που αποκλείστηκε με κάτω τα χέρια στην  Ευρώπη και γύρισε με το πούλμαν,  βάρεσε 32 βολές! Ώπα ρε! Και εμείς με τόσο ξύλο που τρώγαμε μόλις 16; Σε παιχνίδι που κρίθηκε στις λεπτομέρειες;

Ας μας εξηγήσουν οι ειδικοί αναλυτές γιατί παθαίνουν, ρέφερι, και σχολιαστές, κοκομπλόκο, σε πεντακάθαρες φάσεις. Πως με τόση ευκολία χαρακτηρίζουν την «σφαγή» σε ματσάρα. Πού είστε, μωρέ όρνιθες, κρυμμένες όλοι εσείς που περνάτε από μικροσκόπιο τις φάσεις του ποδοσφαίρου και εδώ βγάζετε τον σκασμό; Πώς περιμένετε να είναι ο κόσμος στο ΣΕΦ μετά από αυτή την «σφαγή»; Νηφάλιος; Γιατί ρε σεις «αναγκάζετε» τον κόσμο να έρθει μανουριασμένος; Γιατί να μπαίνουμε στην διαδικασία οι πιο ψύχραιμοι, να ζητάμε ηρεμία και αυτοσυγκράτηση, ενώ στην ουσία «εσείς» φταίτε για ό,τι συμβαίνει; Όχι μωρέ, δεν ήταν στοχευμένα τα φάουλ στον Μιλουτίνοφ! «Άμυνα» ήταν αυτό που έπαιζαν; Και εγώ αν ήξερα ή έβλεπα ότι δεν σφυρίζουν, τον τρόπο που αμύνομαι, περισσότερο ξύλο θα έριχνα και στην άμυνα και στην επίθεση. Και όμως, ο Ολυμπιακός τους είχε έως το τελευταίο δευτερόλεπτο στην πρίζα. Απέδειξε ότι είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξεως, αγωνιζόμενος χωρίς τον φυσικό του ηγέτη, κόντρα στους «χειρούργους», γιατί μια φορά απέναντι σε ομάδα δεν παίξαμε. Χαρά στο κουράγιο τους, πάντως, που βρήκαν τον δρόμο για το γήπεδο, τα «αγάλματα»,  με μόλις ένα Κύπελλο σε τόσα ομαδικά αθλήματα που απλά δηλώνουν συμμετοχή.

Κέρδισε και τους διαιτητές, Θρύλε μου, μπορείς! Το έχεις ξανακάνει. Και εμείς ας μην παρασυρθούμε. Μην ασχολείστε με τους πουθενάδες, μωρέ. Αγνοήστε τους...