92 χρόνια, αιώνιε έφηβέ μου, έκλεισες και δείχνεις πιο νέος από ποτέ άλλοτε. Συνεχίζεις να καταδυναστεύεις γενιές και γενιές αλλόθρησκων μετατρέποντας τους τα όνειρα σε εφιάλτες. Τους έχεις καταντήσει να χαίρονται περισσότερο με τις λιγοστές αποτυχίες σου παρά με τις δικές τους επιτυχίες. Δεν γίναμε Ολυμπιακοί, όμως, από τις νίκες, τις κούπες και τις προκρίσεις. Γεννηθήκαμε άρρωστοι με την ιδεολογία που πρεσβεύεις. Για την μαγκιά και την μπέσα, για το πάθος και την τρέλα και για όλα τα άλλα που δεν έχουν εφευρεθεί οι λέξεις για να τα αντικατοπτρίσουν. Τα ζούμε, όμως, όλοι έντονα κάθε φορά που παίρνουμε τον δρόμο για το Καραϊσκάκη. Κάθε φορά που αλωνίζουμε την Ευρώπη για πάρτη σου. Κάθε φορά που στερούμαστε κάτι άλλο για να βρεθούμε δίπλα σου για 90 λεπτά. Στις πίκρες, σε αγαπάμε πιο πολύ. Στις δύσκολες στιγμές γινόμαστε η ασπίδα σου. Πόσο πολύ, όμως, γουστάρουμε που είμαστε μόνοι εναντίον όλων, δεν λέγετε. Όχι γιατί οι «άλλοι» είναι λιγότεροι, αλλά γιατί τους δείχνουμε σε όλα τα επίπεδα, αγωνιστικά, διοικητικά και οπαδικά ότι είμαστε οι καλύτεροι. Προσπάθησαν να μας διαλύσουν, νομίζοντας ότι στα πέτρινα χρόνια θα «λυγίσουμε». Στη συνέχεια να μας βγάλουν κορεσμένους, μετά αποτυχημένους στην Ευρώπη, μετά να εξοντώσουν τη Θύρα 7. Τις απαντήσεις τους τις πήραν καλά πληρωμένες μέσα στα γήπεδα...

Πού πάτε, βρε έρμα; Με ποιον πήγατε να τα βάλετε; Με τον εκφραστή των εφιαλτών σας; Δεν έχετε πάρει χαμπάρι ότι το κράτος με την απαγόρευση των μετακινήσεων, σας ευνόησε και πάλι; Ότι στέρησε από την ομάδα τον 12ο παίχτη της σε όλα τα γήπεδα; Ότι το πρωτάθλημα δεν παίζεται εξ αιτίας της απόφασης στα ίσα; Τον έχετε προλάβει όλοι και ξέρετε πολύ καλά τι συνέβαινε κάθε φορά, κάθε χρονιά, στα γήπεδα όλης της χώρας από την παρουσία μας. Όχι  σαν όλους τους υπόλοιπους που δεν πατάτε ούτε καν στα γήπεδα σας , παρά μόνο όταν πάτε καλά. Και, εννοείται, μόνο όταν παίζεται εναντίον μας. Αυτή την ημέρα λοιπόν θα την έχετε για πάντα καλά στο μυαλό σας. Εμείς για να μας οδηγεί, και εσείς για να προσκυνάτε. Πάντα θα ζούμε με ένα όνειρο τρελό, στο ποδόσφαιρο, γιατί σε όλα τα άλλα ομαδικά αθλήματα το έχουμε κάνει πραγματικότητα. Φέτος απέχουμε ελάχιστα από το να το κάνουμε πραγματικότητα και στο Βόλεϊ γυναικών. Ξέρετε μωρέ ποιο, το... πάλαι ποτέ αποκούμπι σας! Και αν δεν γίνει αυτό... την συνέχεια την ξέρετε... Πάντα άρρωστοι με τον Ολυμπιακό. Χρόνια σου πολλά, δαφνοστεφανωμένε. Συνέχισε να μας κάνεις τη ζωή μας καλύτερη...