«Αφήστε» μας ρε να πάρουμε και καμιά κούπα!
Απέχουμε μια νίκη από το 48ο Πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο απέναντι στο «βαρέλι χωρίς πάτο» όπως οι ίδιοι αυτό-ονομάστηκαν, μια νίκη από την είσοδο μας στους τελικούς στα πρωταθλήματα Βόλεϊ αντρών και γυναικών απέναντι σε Μίλωνα και ακατανόμαστο, δύο νίκες απέναντι στον Αθηναϊκό για να πάρουμε το Πρωτάθλημα στο Μπάσκετ Γυναικών και έχει ο Θεός. Ζητάμε συγνώμη από τα χιλιάδες μέλη μας, που δεν φέρνουμε δα και τις επιτυχίες των άλλων σωματείων και δη του μονοτμηματικού, αλλά θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Και αν στο ποδόσφαιρο η εξέλιξη ήταν φυσιολογική και ας άργησε λίγο, στα υπόλοιπα οι πρωταγωνιστές έβγαλαν ψυχή και πάθος.
Τα κορίτσια στον Βύρωνα , παίζοντας με την πλάτη στον τοίχο, έφεραν την σειρά των τελικών στα ίσα, ανακτώντας το πλεονέκτημα της έδρας, στο Ρέντη αντίπαλος μας ήταν μόνο το άγχος, και οι άντρες θα σβήσουν κάθε ελπίδα του Μίλωνα το Σάββατο γιατί πάνω από όλα εμείς είμαστε συνεπείς στα ραντεβού μας. Αυτό πάντως το χούϊ που έχουν κάποιοι να εμφανίζονται μετά την όποια ήττα και να καμαρώνουν που «δικαιώθηκαν» οι απόψεις και η κριτική τους , αντί να στηρίζουν όλα τα τμήματα στις καθημερινές μάχες για να έρθει η πλειοψηφία των τροπαίων στο λιμάνι, να το κοιτάξουν.
Δεν καταλαβαίνουν ότι χάνουν και το δίκιο τους με την εμπαθή και ισοπεδωτική κάποιες φορές κριτική; Ότι τις συγκεκριμένες χρονικές στιγμές δεν προσφέρει τίποτε απολύτως; Αντιθέτως κάνει περισσότερο κακό στις ομάδες μας που παλεύουν μέσα στα γήπεδα; Είναι αδύνατον να μην γίνονται λάθη. Ξέρουμε όλοι ότι υπάρχει κάπου εκεί έξω το καλύτερο. Κανείς δεν θέλει να χάνει. Πόσο μάλλον οι προπονητές και οι αθλητές. Δεν γίνεται δυστυχώς να τα παίρνουμε όλα. Κάπου θα στραβώσει. Η ζυγαριά όμως γέρνει συνέχεια επί δεκαετίες στο λιμάνι της δόξας και των επιτυχιών. Δεν προσφέρουν τίποτε απολύτως οι άναρθρες κραυγές , όταν δεν γίνεται για ένα σωρό λόγους να αλλάξει (ειδικά τώρα) κάτι.
Όποια άποψη και να έχει ο καθένας θα προσφέρει απείρως περισσότερα αν την κρατήσει για τον εαυτό του. Το ξεκατίνιασμα του διαδικτύου δεν κάνει κανένα οπαδό να αγαπά την ομάδα περισσότερο από τον άλλον που και αυτός στεναχωριέται στις ήττες αλλά συνεχίζει να στηρίζει. Στο τέλος της ημέρας θα μείνουν οι τίτλοι. Αλήθεια; Αυτοί που μουρμουράνε… στις νίκες μας που επιτυγχάνονται με τους ίδιους πρωταγωνιστές που πριν χλεύαζαν , ήθελα να ήξερα λυπούνται περισσότερο για τις απόψεις τους που δεν δικαιώθηκαν η χαίρονται γιατί ο σύλλογος δαφνοστεφανώνεται; Να μην χάνετε ποτέ την πίστη σας! Κάθε ματς είναι και μια ξεχωριστή μάχη! Να ζείτε μέχρι το μεδούλι αυτό που βιώνουμε ως σύλλογος.
Αυτές τις στιγμές δεν μπορεί να τις ζήσει κανένας άλλος οπαδός σε όλη την Ευρώπη. Κανείς δεν είναι επί συνεχόμενα χρόνια πρωταγωνιστής σε όλα τα αθλήματα όπως εμείς. Κανείς δεν σηκώνει κατά δεκάδες κάθε χρόνο τρόπαια. Κανείς δεν είναι ανταγωνιστικός και στην Ευρώπη. Μην παρασέρνει κάποιους η στεναχώρια. Την ιστορία την γράφουν οι παρόντες. Γεμίζουμε όλα τα γήπεδα ειδικά τώρα που φτάνει η χρονιά στο τέλος της και τα διεκδικούμε σχεδόν όλα.
Να είστε σίγουροι πως ότι μπορεί να διορθωθεί θα αλλάξει ακόμη και αν επιτευχθούν οι στόχοι. Πάντα εχθρός του καλού θα είναι το καλύτερο. Πάντα την επόμενη χρονιά θα παλεύουμε για να διατηρήσουμε τα κεκτημένα και να φέρουμε ότι τρόπαιο σε όποιο άθλημα έχει χαθεί.
