Συνεχίζει να συντρίβει την «εργολαβική» εμετική προπαγάνδα
Ο Θεός μας φύλαξε και μας έφερε αντιπάλους σαν τις Μπράγκα, Μάλμε, Ρέϊντζερς, Πόρτο και όχι την Νόα, την Νιου Σεντς και την Μπόρατς, για να συνεχίσουμε να γράφουμε Ιστορία και στην Ευρώπη. Ο Ολυμπιακός αποδεικνύει ότι δεν ήταν φωτοβολίδα η περσινή του μαγική πορεία, που έφτασε μέχρι την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού τροπαίου, του μοναδικού που έχει φέρει σύλλογος στην Ελλάδα.
Συνεχίζει να συντρίβει την «εργολαβική» εμετική προπαγάνδα των ντόπιων μμε, που προσπαθούν να απαξιώνουν τους εγχώριους τίτλους, στα μάτια της φίλαθλης κοινής γνώμης. Για μια ακόμη χρονιά θα συνεχίσει πέρα των ομίλων και όπου φτάσει. Για μια ακόμη χρονιά συνεχίζει να προσφέρει βαθμούς στην Ελλάδα, για μια ακόμη χρονιά δείχνει τον δρόμο στους υπόλοιπους, για την σωτηρία του ποδοσφαίρου μας.
Μεγαλουργεί στην Ευρώπη. Δεν κοιτάζει να έχει «δική» του ΕΠΟ, να συναντιέται σε ξενοδοχεία, να τον ευνοούν αγωνιστικά, αλλά πορεύεται μόνος του, επενδύοντας αποκλειστικά σε προπονητές, παίχτες και στην ακαδημία του. Δεν ήρθε καμιά επιτυχία τυχαία. Για όλα όσα έχει καταφέρει, μόχθησε, ρίσκαρε, μαθαίνοντας από τα λάθη, και δεν φίλησε ποτέ κατουρημένες ποδιές για να επικρατήσει. Δεν επέτρεψε να τον παρασύρουν όλοι οι «άλλοι» στον βούρκο της μιζέριας και της προπαγάνδας που κινούνται γιατί δεν μπορούν όχι να τον φτάσουν αλλά ούτε να τον πλησιάσουν. Μέσα από κάθε λάσπη που του πέταγαν έβγαινε πάντα ακόμη πιο δυνατός.
Ανάγκασε όλους αυτούς που χλεύαζαν την παρουσία του στην Ευρώπη, να κρυφτούν μη μπορώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Κατάπιανε την γλώσσα τους για τα διπλά εκτός έδρας, για την βαθμολογία στην ΟΥΕΦΑ, για πορείες, για, για, για… Σταμάτησαν πια να ενημερώνουν για όλα αυτά, και ασχολούνται μόνο με επιλεκτικές «επίμαχες» φάσεις του «ενδιαφέροντος» Ελληνικού Πρωταθλήματος , μόλις πατήσει στην κορυφή ο Ολυμπιακός.
Όταν ο Ολυμπιακός είναι πρώτος και δεν πέφτει από την κορυφή, κάνουν «υπερωρίες». Κλείνουν τα μάτια σε ότι άλλο έχει συμβεί από τους «άλλους» για να είναι προσωρινά μπροστά μας, και ξεκινάνε το στήσιμο του σκηνικού. Για αυτό κάθε νίκη, κάθε επιτυχία στην Ευρώπη, έχει μεγαλύτερη αξία. Γιατί πονάει πολύ περισσότερο από το 48ο που έρχεται, ακόμη και κάτω από αυτές τις συνθήκες που βιώνουμε. Είναι για λύπηση πλέον. Κάποτε , πολύ παλιά, είχαμε αντίπαλο. Εδώ και δεκαετίες , δεν υπάρχει. Δεν μπαίνουμε καν σε διαδικασία σύγκρισης. Να συγκρίνουμε τι; Με ποιον; Με αυτόν που συμμάχησε με τους αντιπάλους του για να μην ζούμε ότι ζούμε; Για να μην ξεφύγουμε κ άλλο σε τρόπαια και επιτυχίες; Εδώ και 30 χρόνια αλλάζουμε την Ιστορία ολόκληρου του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυτό δεν αλλάζει όση λάσπη και αν ρίχνουν. Κάθε γκολ , κάθε νίκη, κάθε τρόπαιο, είναι και μια δικαίωση για τους μοναδικούς μάγκες οπαδούς που δεν ξεπουλήθηκαν ποτέ και σε κανέναν για να ζουν τέτοιες μαγικές στιγμές.
Δεν μας φτάνει ένα Ευρωπαϊκό. Βάζουμε πλώρη για το επόμενο, όποτε και αν έρθει. Το ζήσαμε μια φορά. Και θα το ξαναζήσουμε. Και το χειρότερο για εσάς είναι πως φοβάστε ότι είμαστε ικανοί να το ξανακάνουμε.
