Μπεσαλής, μάγκας και παντελονάτος!
Όταν δίνεις τον λόγο σου και τον κρατάς, είσαι μάγκας. Όταν απλά λες κάτι για να το πεις και το αθετείς δεν είσαι. Πως να το κάνουμε δηλαδή; Αυτή είναι η αλήθεια. Δικαίωμα του καθενός είναι η επιλογή, όχι όμως το ψέμα και η υποκρισία. Για να έχεις μετά μούτρα να κυκλοφορείς παντελονάτος στην κοινωνία. Και όταν συνεχίζεις να προκαλείς με ψέματα πάνω στα ψέματα, τότε γίνεσαι σκουπίδι, ούτε καν ανακυκλώσιμο.
Τελικά ο Σάσα και τον λόγο του κράτησε, και επέστρεψε, και τα ερυθρόλευκα έβαλε, και περισσότερα χρήματα πέταξε. Εμείς αν και πλήρεις στην θέση 4 με Πίτερς και Πετρούσεφ, βρήκαμε χώρο για τον Σάσα της καρδιάς μας. Οι δε Αγγελόπουλοι κάθε χρόνο βάζουν λεφτά, απλά φέτος βάζουν περισσότερα. Και οι ανανεώσεις συμβολαίων, και οι μεταγραφές μεσούσης της περιόδου, και κάποιες αποδεσμεύσεις, κ αυτές χρήματα που βάζουν είναι. Πάρτε στην μάπα τον Σάσα με την ερυθρόλευκη ,όλοι εσείς που μας τα κάνατε τούμπανο όλο το καλοκαίρι, ότι δεν θα επέστρεφε, ότι υπάρχουν ανυπέρβλητα εμπόδια, ότι δεν θα έδιναν τόσο μεγάλο συμβόλαιο οι Αγγελόπουλοι, ότι υπάρχει πρόβλημα με τους Ράπτορς, με το σάλαρι καπ και την εφορία, και πηγαίνετε να πάρετε το μεροκάματο στημένοι. Και αν έρθει ποιος θα φύγει, που θα χωρέσουν, ποιες ανακατατάξεις σε ρόλους, θέσεις και χρόνους συμμετοχής θα υπάρξουν.
Μην αγωνιάτε ρε τόσο πολύ για το μέλλον του Ολυμπιακού. Δεν έφυγε ποτέ απο την θέση του πρωταγωνιστή ο Ολυμπιακός. Δεν μπήκε ποτέ πωλητήριο. Δεν έβρισαν ποτέ οι Αγγελόπουλοι την ομάδα που αγαπάνε, ούτε τον κόσμο της. Δεν προκάλεσαν ποτέ, ούτε έβαζαν λάδι στην φωτιά απαντώντας σε υστερικούς και κυρίως δεν είπαν ποτέ ψέματα. Το ίδιο και ο Σάσα. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι όσοι μένουν σε αυτή την οικογένεια έχουν τις ίδιες αρχές, τις ίδιες αξίες, και αποβάλλονται μόνα τους τα μιάσματα. Ο Σάσα θα πάρει επάξια κάποια στιγμή την θέση που του αρμόζει δίπλα στα ιερά τέρατα που ακούνε στα ονόματα Σπανούλης, Πρίντεζης, και κάποια στιγμή Παπανικολάου.
Όλοι μαζί ταξιδέψαμε και συνεχίζουμε να ταξιδεύουμε πάνω στους δρόμους της ηθικής, της αξιοπρέπειας, της αγάπης και του πάθους για την ομάδα, και στην συνέχεια σε τίτλους και επιτυχίες. Τα συναισθήματα σε κάνουν άνθρωπο, όχι οι τίτλοι. Οι άνθρωποι με διπολικούς χαρακτήρες δεν “ζουν”, καπελώνοντας το ένα ψέμα με ένα άλλο ως γνήσιοι συμφεροντολόγοι, παρτάκηδες και μικρόψυχοι. Νομίζουν ότι “ζουν”. Η ζωή αργά η γρήγορα θα τους επιστρέψει τις συμπεριφορές, είναι σίγουρο. Θα ζουν πάντα ως μίζεροι, ζηλεύοντας την αιώνια αγάπη που δείχνει ο κόσμος του Ολυμπιακού σε όσους σέβονται τον δαφνοστεφανωμένο.
Αυτό που ζήσαμε σήμερα είναι η χαρά της ζωής. Πόσο ωραίο συναίσθημα είναι να εκτιμάς και να σε εκτιμάνε; Να περπατάς ανάμεσα στους ανθρώπους που δίνουν και την ζωή τους για την ομάδα με το κεφάλι ψηλά. Να νοιώθεις και εσύ μέλος της οικογένειας του μεγαλύτερου πολυαθλητικού συλλόγου της Ευρώπης. Να περιμένεις πως και πως να ξαναμπείς στο παρκέ για να γίνουμε ξανά όλοι μαζί ένα κουβάρι πανηγυρίζοντας επιτυχίες. Και επειδή πολλά λένε τα παπαγαλάκια, οι Γουόκαπ, Ντόρσεϊ, Βεζένκοφ είναι πολλοί πιο Έλληνες απο αυτούς που δηλώνουν «Έλληνες».
Όλοι μπορούμε να πιθανολογήσουμε τι θα ήταν στις προηγούμενες ζωές τους. Ο Εφιάλτης ίσως; ο Ιούδας; Αυτός που άνοιξε την κερκόπορτα; Ο Πήλιος Γούσης; Δοσύλογοι στην κατοχή; Το σίγουρο είναι ότι δεν ήταν, ούτε θα γίνουν ποτέ Ολυμπιακοί.
