Στο Final-4, γιατί άραγε δεν υπήρξαν ανάλογες διαμαρτυρίες;
Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε χειρότερος των δύο προηγούμενων final 4, και αυτό είναι που μας στεναχώρησε περισσότερο. Δεν μπήκε ποτέ στον ημιτελικό και όταν μπήκε ήταν αργά. Χάσαμε καθαρά και δίκαια , και δεν μας φταίει κανείς άλλος, παρά μόνο ο εαυτός μας. Δεν εθελοτυφλούμε ούτε θα ψάξουμε να δημιουργήσουμε δικαιολογίες. Ίσως θα πρέπει να προσεγγίζουμε διαφορετικά τα ματς των ημιτελικών και των τελικών. Σε μια σειρά αγώνων βλέπουμε ότι τα καταφέρνουμε γιατί έχουμε τα περιθώρια να διορθώνουμε τα λάθη, αλλά στα ματς των final 4 , κάτι μας λείπει.
Αδικούμε μόνοι μας την προσπάθεια τριών χρόνων τώρα. Ο κόσμος πάντα θα είναι στο πλευρό της ομάδας και θα την στηρίζει στα δύσκολα, χωρίς να υπολογίζει έξοδα και ταλαιπωρία. Αξίζουμε όλοι να ζούμε περισσότερα. Και όχι να φεύγουμε στεναχωρημένοι από τα γήπεδα. Και κάτι πρέπει να γίνει επιτέλους με το θέμα των εισιτηρίων. Ένα σωρό κόσμος μεταξύ των οποίων κ εγώ που πηγαίνουμε σε όλα τα ματς της σεζόν , αδυνατούμε να βρούμε. Όλες οι ομάδες οφείλουν να απαιτήσουν μεγάλο αριθμό εισιτηρίων για τους οπαδούς τους. Δεν είναι για λίγους οι τελικοί, ούτε για τους «έχοντες», ούτε για τους περαστικούς που το βλέπουν σαν κοσμικό γεγονός. Είναι η πεμπτουσία των κόπων μιας ολόκληρης χρονιάς. Όσον αφορά την διαιτησία , μόνη της η διοργάνωση υποβαθμίζει το ευ αγωνίζεσθαι. Υπάρχει ξεκάθαρη εύνοια από την αρχή. Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Αφελείς δεν είμαστε. Δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός ότι στα τελευταία 4 ματς του Παναθηναϊκού συμπεριλαμβανομένου και του final 4, «ορίστηκαν» σε όλα οι Μπελόσεβιτς και Ντιφάλα.
Λες και τους όρισαν σαν εργολαβία , ένα πράμα. Λες και δεν υπήρχαν άλλοι διαιτητές διαθέσιμοι να σφυρίξουν. Και ενώ όλη την χρονιά , ακούγαμε συνεχώς διαμαρτυρίες για τις διαιτησίες από την μεριά της διοίκησης τους, αυτές εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας από προσώπου γης. Παραείναι πολλές οι συμπτώσεις. Κανένας δεν αμφισβητεί ότι και λεφτά έδωσαν για να φτιαχτεί εκ βάθρων το ρόστερ τους , που τερμάτιζε προτελευταίο στην Ευρωλίγκα για συνεχόμενα χρόνια και είχε 12 χρόνια να δει όχι τελικό αλλά ούτε καν φάϊναλ 4, ότι έγιναν άκρως ανταγωνιστικοί, αλλά δεν πιστεύουμε στα θαύματα. Όπως δεν πιστεύουμε στην ανύπαρκτη εμφάνιση του Χεζόνια, αλλά αυτό μάλλον πρέπει να προβληματίσει την Ρεάλ και τους οπαδούς της, όχι εμάς . Κάνει μπαμ από μακριά ότι δεν «αρέσει» το μοντέλο του Ολυμπιακού , να δημιουργούνται ομάδες με μικρότερο μπάτζετ εφάμιλλες αυτών που διακινούν το χρήμα μέσω συμβολαίων υπεραξίας, στους μάνατζερ. Κοινώς χαλάμε την πιάτσα. Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ότι θέλει, να κερδίζει όπως μπορεί, να συμπεριφέρεται όπως έχει ανατραφεί, και να χαίρεται με την πίκρα του άλλου, και όχι με την χαρά την δική του. Το κόμπλεξ, η μιζέρια και το σύνδρομο κατωτερότητας απλά φανερώθηκε ξανά σε όλο του το μεγαλείο.
Ο Ολυμπιακός μπορεί να κάνει λάθος σχεδιασμό, μπορεί να κάνει λανθασμένες επιλογές, μπορεί να χρειάζεται να προσεγγίζει διαφορετικά τα μονά ματς των τελικών, μπορεί να χρειάζεται ηγέτες σκόρερ στην περιφέρεια, το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι δεν καταφεύγει σε άλλες πρακτικές για να επικρατήσει. Όπου πήγε, ότι έχει πάρει είναι κρυστάλλινο. Χωρίς την παραμικρή εύνοια, χωρίς ύβρεις, χωρίς παρασκήνιο. Ίσα- ίσα πολλές φορές έπρεπε να επικρατήσει και του παρασκηνίου και των ρέφερι που του «έστελνε» η Ευρωλίγκα, με οποιαδήποτε διοίκηση. Ούτε αυτό αρέσει. Η αξιοπρέπεια, η χαμηλών τόνων στάση, η αποφυγή εντάσεων και η ομαλή διεξαγωγή των αγώνων , έφτασε στο σημείο να θεωρείται από κάποιους σαν μ@λ@κία. Να καταφέρονται εναντίον των Αγγελόπουλων , επειδή δεν κάνουν τα ίδια όπως «άλλοι». Επειδή θέλουν , οι αγώνες να παίζονται μόνο στο παρκέ με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια.
Λένε κάποιοι για λανθασμένες επιλογές των Σίκμα και Μπραζντέϊσκις. Συμφωνώ εκ του αποτελέσματος. Αλλά δεν είχαν συμμετοχή παρά ελάχιστη στην εικόνα της ομάδας όλη την χρονιά, και ήταν εκτός 12αδας στο final 4. Δηλαδή οι Παπαπέτρου με 4 πόντους σε 18 λεπτά, Καλαϊντζάκης με 2 πόντους σε 6 λεπτά, Βιλντόζα με 3 πόντους σε 13 λεπτά, Μπαλτσερόφσκι με 0 λεπτά και 0 πόντους, Αντετοκούμπο με 0 πόντους σε 3 λεπτά, Γκριγκόνις, με 0 πόντους σε 6,4 λεπτά, Ερναγκόμεζ με 5 πόντους σε 20 λεπτά συμμετοχής, όλοι αυτοί μέλη της 12αδας του τελικού , που αυτά ήταν τα στατιστικά τους! ( 7 παίχτες παγκίτες με μόλις 14 πόντους συνεισφορά) ήταν σωστές; Και έβγαλαν ένα τελικό , με «ξύλο» και επαφές, στην ουσία με 5 παίχτες, χωρίς να φτάσει κανείς τα 5 φάουλ και με αστείρευτες δυνάμεις λες και ήταν βιονικοί; Και αυτό δεν συνέβη μόνο στον τελικό αλλά συνέβαινε σχεδόν σε όλη την χρονιά! Ποιος ξέρει; Μπορεί μικροί να είχαν πέσει στην χύτρα του Δρυϊδη με το μαγικό φίλτρο. Όσον αφορά εμάς το τι μέλλει γενέσθαι είναι μια άλλη κουβέντα. Θα τα πούμε όταν τελειώσουν οι φετινές υποχρεώσεις.
Το σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να γίνει υπέρβαση στο συνολικό μπάτζετ. Και από την στιγμή που για τους «άλλους» φρόντισε το Κράτος με την παραχώρηση του ΟΑΚΑ, και του πάρκινγκ , συν την ονοματοδοσία της ομάδας τους, το βάρος θα πέσει ξανά στους Αγγελόπουλους. Ακόμη και το παμπάλαιο ΣΕΦ να τους παραχωρηθεί υστερεί κατά 8.000 λιγότερα εισιτήρια σε κάθε αγώνα , με ότι αυτό συνεπάγεται από πλευράς εσόδων.
