Θέλουμε να πηγαίνουμε στο γήπεδο και να γουστάρουμε την ομάδα!
Για μια ακόμη φορά εξανεμίστηκαν οι όποιες ελπίδες είχαμε μπας και αρχίσουν και «διορθώνονται» εν μέρει , τα λάθη των δυο τελευταίων χρόνων. Η μπάλα τιμωρεί όταν δεν ακολουθείς την ποδοσφαιρική λογική. Οι συνεχείς αλλαγές προπονητών και παιχτών αυτά τα αποτελέσματα έχουν. Δεν είναι ότι δεν θέλει η ομάδα, απλά δεν μπορεί. Δεν αρκεί η ατομική διάκριση κάποιων παιχτών για να αντιστραφεί το κλίμα. Ο Ολυμπιακός δεν έχει αγωνιστική ταυτότητα, δεν έχει πλάνο, δεν έχει χημεία, δεν έχει βοήθειες από τον πάγκο, έχει χαθεί το αγωνιστικό του dna.
«Διορθώνοντας» τα λάθη με νέα λάθη, δεν υπάρχει πίστη ότι μπορεί να αντιστραφεί η κατάσταση. Για να πολεμάς με το σύστημα εναντίον σου πρέπει να έχεις ομάδα ισχυρή. Και δεν έχουμε. Έρχονται συνεχώς παίχτες και πάλι θέλουμε ενίσχυση. Δεν υπάρχουν οι 3-4 ποδοσφαιρικής αξίας πυλώνες στην ομάδα που γύρω τους θα στηριχτεί όλο το υπόλοιπο οικοδόμημα. Με συνέπεια να «καίγονται» και όσοι αξίζουν. Μετά τον Μάρτινς δυστυχώς δεν έχουμε αλλάξει σελίδα. Μόνο βήματα προς τα πίσω κάνουμε. Οι δανεικοί είναι για να έρχονται κυρίως να βοηθάνε από τον πάγκο και όχι για να στηρίζεσαι επάνω τους, πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει περίπτωση να τους αποκτήσεις κάνοντας χρήση της οψιόν. Είναι τόσες πολλές οι αλλαγές παιχτών που πριν καν μάθουμε τα ονόματα τους αποτελούν παρελθόν.
Κανείς προπονητής εδώ και δυο χρόνια δεν ασχολήθηκε να «ανεβάσει» παίχτες από τον Ολυμπιακό Β΄. Για ποιο λόγο να υπάρχει αν δεν στελεχώνει με ταλαντούχους παίχτες την πρώτη ομάδα; Γιατί να μπαίνουν στην θέση τους αμφιβόλου αξίας ξένοι η δανεικοί; Αν δεν έρθει ένας προπονητής της αξίας ενός Βαλβέρδε, Σίλβα, Ζαρντίμ ακόμη και Μάρτινς θα ακροβατούμε συνεχώς. Θα κάνουμε «μάγκες» τους άλλους όχι επειδή είναι καλύτεροι αλλά γιατί απλά κάνουν τα αυτονόητα. Υπάρχει διαφορά μεταξύ της ελπίδας και του πιστεύω. Αυτή την στιγμή η εικόνα της ομάδας δεν μας κάνει να πιστεύουμε σε αυτήν. Τα ίδια λέγαμε και πέρσι και η κατάσταση δεν διορθώθηκε, όσο και καλή θέληση να δείξαμε. Δεν φτάνει μόνο να ρίχνεις λεφτά πρέπει να πιάνουν και τόπο. Ότι αμάξι και αν αγοράσεις αν δεν έχεις καλό οδηγό θα το στουκάρει. Και κανείς δεν έρχεται μόνος του , βλέποντας την πόρτα στο Ρέντη ανοιχτή.
Οι μάνατζερ καλά κάνουν και προτείνουν , το θέμα είναι όμως ότι εμείς επιλέγουμε. Δεν θέλουμε μεταγραφές απλά για να λέμε ότι κάναμε, ούτε «καθρεπτάκια». Μεταγραφές ουσίας χρειαζόμαστε ανεξαρτήτως πως λέγονται η από ποια χώρα είναι. Λίγες και καλές. Είναι ποδοσφαιρικά αδύνατον να εντάσσονται κάθε μεταγραφική περίοδο και να μας βγαίνουν ένα σωρό προσθήκες, πόσο μάλλον με διαφορετικούς προπονητές. Οι ομάδες στην συντριπτική τους πλειοψηφία χτίζονται το καλοκαίρι και όχι μεσούσης της περιόδου με μπαλώματα όσο καλά και αν είναι κάποια εξ αυτών. Με την πλειοψηφία της 11αδας αλλά και του ρόστερ γενικότερα να είναι μαζί στην προετοιμασία και τα φιλικά. Και όλα αυτά τα συζητάμε ενώ συνεχίζουμε στην Ευρώπη, κ εμείς φερόμαστε σαν να έχουμε αποκλειστεί. Για να μην πούμε για τον καταρτισμό της λίστας το καλοκαίρι, που φτάσαμε στο σημείο τον Γενάρη να διώχνουμε οκτώ ξέροντας ότι μόνο τους τρεις είχαμε την δυνατότητα να αντικαταστήσουμε.
Κ από αυτούς που έμειναν να υπάρχουν και άλλοι που δεν προσφέρουν. Αντί να εκμεταλλευτούμε την χρονιά στο έπακρον υπέρ μας, να μας ακολουθεί για την επόμενη πενταετία αν αποκλειστούμε. Θα ανοίξουν τα γήπεδα και θα πηγαίνουμε το κυριότερο, χωρίς κέφι. Η ουσία δεν είναι να χάνεται μια χρονιά, το θέμα είναι να δούμε άμεσα και στο κοντινό μέλλον ότι δεν θα χαθεί και η επόμενη.
