Κάθε πέρσι και χειρότερα, κάθε πέρσι και καλύτερα
Ο Ολυμπιακός που προοδεύει και οι άλλοι που κάνουν… πίσω βήματα. Αυτή είναι η ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Του ελληνικού πρωταθλήματος. Αυτή είναι η ιστορία του Ολυμπιακού και των άλλων. Των «εξυγιαντών». Αυτή είναι η ιστορία της «εξυγίανσης». Ο Ολυμπιακός 45, 46, 47… Επί «εξυγίανσης» όλα. Αυτά. Οι άλλοι 3, 3, 3… Σταθερά… Λέμε για τον ΠΑΟΚ, παράδειγμα, που μας το παίζει -και δηλώνει- «ισάξιος». Και γελάει και το παρδαλό κατσίκι, με τους ισχυρισμούς αυτούς.
Ο Ολυμπιακός κάθε πέρσι και χειρότερα. Κάνοντας βήματα προς τα εμπρός και κατακτώντας τίτλους. Οι άλλοι… κάθε πέρσι και καλύτερα… Θα μας πείτε «πως γίνεται κάθε πέρσι και καλύτερα; Αφού ούτε παλαιότερα έπαιρναν τίποτα, ούτε έπαιζαν καμιά μπάλα…». Ναι, αλλά τουλάχιστον δεν… αλάλαζαν. Δεν… φωνασκούσαν. Δεν έκαναν τζάμπα φασαρία… Δεν… έφταναν στο σημείο να εκτίθενται τόσο πολύ κάθε χρόνο… Να φωνάζουν ότι είναι «ισάξιοι» και ότι θα έπρεπε να… παίρνουν πρωτάθλημα και ότι πάνε για τίτλους. Και… και… και…
Ας συνεχίσουν στο ίδιο τροπάρι. Αφού έτσι ξέρουν, έτσι ας κάνουν. Αλλά να μην ψάχνονται μετά, όταν θα βλέπουν την πλάτη του Ολυμπιακού για άλλα δέκα χρόνια. Όταν θα βλέπουν τον Ολυμπιακό να παίζει Champions League και να προχωρά στο Europa League και εκείνοι θα παίζουν με τη Λίκονλν και την Μποέμιανς και θα τους πετάει εκτός η Καμπάλα, η Ζόρια και η Βελέζ Μόσταρ… Όταν θα βλέπουν ξανά τον Ολυμπιακό τροπαιούχο και εαυτούς… εκτεθειμένους. Ξανά.
