Η μοναξιά του λογικού…
Δεν χρειάζεται να βγαίνουν από τα σύνορα. Ας τα κλείσουμε. Αφού δεν μπορούν, τα παλικάρια. Κάθονται τώρα, πρωί-πρωί, οι τιμητές της «εξυγίανσης» και… πασχίζουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Να μας πουν για απουσίες. Να μετρήσουν, έναν-έναν, πχ, ποιον δεν είχε ο Καρέρα στην Πορτογαλία. Βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος…
Λες και ο Ολυμπιακός έπαιξε… πλήρης, στην πρεμιέρα του, στο Τσάμπιονς Λιγκ… Λες και δεν είχε προβλήματα, παίζοντας χωρίς Μπρούμα, Βινάγκρε, Πέπε, Καμαρά… Και πάει λέγοντας. Λες και οι απουσίες σε ένα ματς φταίνε, για αυτό που βλέπουμε σταθερά να συμβαίνει, κάθε φορά που περνάνε τα σύνορα και οι μεν και οι δε…
Να μην μιλήσουμε για την προπαγάνδα που μας έλεγε για τη… μικρή Ομόνοια, που ο Ολυμπιακός… ζορίστηκε να περάσει. Και πάει η Ομόνοια στην Τούμπα και κάνει… γκέλα. Φέρνει 1-1… Αστειότητες, από δύο «συμμάχους» οι οποίοι αν επένδυαν στις ομάδες τους και σε παίκτες και προπονητές, όσα επενδύουν σε προπαγάνδα και… «δικούς μας», τότε μπορεί να είχαν καμιά μικρή ελπίδα να περάσουν τα σύνορα, για ευρωπαϊκές διοργανώσεις και μα μην τρώνε τη μία «φάπα», πίσω από την άλλη…
Παραμένουμε… μόνοι. Έτσι θέλουμε. Έτσι μας αρέσει. Έτσι έχουμε μάθει. Δυστυχώς δεν το αντέχει το ελληνικό ποδόσφαιρο, όμως… Και δεν θα το αντέξει για πολύ ακόμα… Το μέλλον για τους «συμμάχους» προβλέπεται… άραχνο. Εμείς τη δουλειά μας… Συνεχίζουμε στο ίδιο μοτίβο, δυνατά και με προοπτική. Χτίζουμε. Δημιουργούμε. Δουλεύουμε καθημερινά, όλοι, με αγάπη για αυτό που στηρίζουμε! Όχι για… μίσος, προς αυτό που δεν μπορούμε να φτάσουμε, όπως κάνουν οι απέναντι…
Ας παραμείνουμε στη μοναξιά μας. Στη μοναξιά του λογικού… σε έναν κόσμο παραλόγων.
