Πως η συντριβή έγινε… αδικία (photos)

Άλλο το διαμαρτύρομαι γιατί αδικήθηκα, όταν ΣΤ’ ΑΛΗΘΕΙΑ αδικήθηκα και άλλο το να κάνω το… άσπρο, μαύρο και το μαύρο, πορτοκαλί. Γιατί αυτό θύμισαν πολύ, ορισμένα κυπριακά ΜΜΕ, μετά τη συντριβή της Ομόνοιας, από τον Ολυμπιακό, στο Καραϊσκάκη, χθες βράδυ. Θύμισαν… παραδοσιακή, ελληνική, αντι-Ολυμπιακή προπαγάνδα. Με βολές κατά του διαιτητή, για καθαρή (!!) φάση, μάλιστα και άλλα τέτοια… ωραία.

Μετά από 90+ λεπτά βέβαια, η Ομόνοια θα έπρεπε να αισθάνεται τυχερή που έφυγε με το… τιμητικό 2-0, από το Καραϊσκάκη. Η εικόνα του ματς ήταν για… πολλά περισσότερα, με… κανένα. Ούτε καν με λίγα… Όπως και έγινε, εν μέρει. Η κυπριακή ομάδα, στημένη στο γήπεδο όχι απλώς για να πάρει το «0» πίσω, αλλά για να… προμοτάρει νέους τρόπους χτισίματος τείχους και παρκαρίσματος… πούλμαν, βρήκε, δυστυχώς, για εκείνη, τον Ολυμπιακό και όχι κάποιον άλλο από τους… εκπροσώπους (ο Θεός να τους κάνει) του ελληνικού ποδοσφαίρου. Και μοιραία ηττήθηκε. Εύκολα κιόλας, σχετικά με την υπερπροσπάθεια που έκανε να… καταστρέψει το ποδόσφαιρο της ομάδας του Μαρτίνς.

Μεγάλη διαφορά ποιότητας. Όχι στα χαρτιά. Στο ματς μέσα. Στο γήπεδο. Επάνω στο χορτάρι. Από τη μία ένας οδοστρωτήρας, από την άλλη, ένα «λοφάκι» μαλακό χώμα. Λογικό ήταν, στο τέλος, για να γίνει το… αναμενόμενο και ο Ολυμπιακός να… περάσει πάνω από την αντίπαλό του. Δεν το λέμε εμείς. Τα στατιστικά το λένε… Και αυτά δεν επιδέχονται αμφισβήτησης…