Γίνεται πολλή κουβέντα για τον Ιντέγε… Λογικό από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός δεν σκοράρει πλέον με την συχνότητα που θα έπρεπε… Αυτός είναι το σέντερ φορ, αυτός έχει μείνει μακριά από το γκολ για μεγάλο χρονικό διάστημα, αυτός θα βρεθεί στο στόχαστρο!

Είναι, όμως, έτσι απλά τα πράγματα…; Είναι ο Ιντέγε ο αποκλειστικός υπαίτιος για την επιθετική δυστοκία των «ερυθρόλευκων»;

Προφανώς και δεν είναι! Ο 27χρονος Νιγηριανός επιθετικός είναι ένας φορ συγκεκριμένου στυλ. Είναι αυτό που λένε οι Άγγλοι, target man… Δηλαδή ο επιθετικός «κολώνα», ο επιθετικός, ο οποίος μπορεί να παίζει με πλάτη στο τέρμα, να ποστάρει (για να δανειστούμε κι έναν… μπασκετικό όρο) τα αντίπαλα στόπερ και να μπορεί να βγάλει την μπάλα -αφού βέβαια πρώτα την υποδεχτεί ο ίδιος σωστά- στους δύο ακραίους ή στον «κρυφό» επιθετικό, που έρχεται από πίσω…

Αυτό το στυλ παιχνιδιού έχει ο Ιντέγε… Και αυτό το στυλ επιθετικού θέλει ο Μάρκο Σίλβα! Γι’ αυτό, άλλωστε, δεν πήρε (σχεδόν) καμία ευκαιρία ο Φινμπόγκασον, ο οποίος δεν είναι ο ιδανικός για να παίξει αυτόν τον ρόλο. Να βάλει στην πλάτη του, δηλαδή, τους κεντρικούς αμυντικούς, να παίξει ξύλο και να «σπάσει» την μπάλα στους συμπαίκτες του…

Γι’ αυτόν τον λόγο ο Σίλβα δεν έχει βάλει (σχεδόν) καθόλου σε ρόλο σέντερ φορ τον Άλαν Πουλίδο, ο οποίος είναι εξαιρετικός all around επιθετικός, αλλά σε καμία περίπτωση target man!

Τώρα, πώς εξηγείται να θέλει ένας προπονητής να παίξει αποκλειστικά μ’ αυτό το στυλ επιθετικού και να έχει στο ρόστερ του μόνο έναν τέτοιο σέντερ φορ, είναι μια άλλη κουβέντα… Διότι ουσιαστικό back up του Ιντέγε στον Ολυμπιακό του 2016 απλώς δεν υπάρχει! Και κάποιοι έλεγαν γιατί δεν τον πούλησε ο Μαρινάκης στους Κινέζους!

Δεν προσπαθούμε να κάνουμε «πλάτες» στον Ιντέγε, ούτε να τον βγάλουμε εκτός κριτικής μετά τον αποκλεισμό… Το αντίθετο… Όμως σε τελική ανάλυση πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή, ο οποίος σε κάθε ματς δίνει το…101% των δυνατοτήτων του και χθες έβαλε τα κλάματα μετά τον αποκλεισμό! Πώς να μη τα (συν)υπολογίσεις όλα αυτά;

Η μεγαλύτερη ευθύνη βαραίνει τον Μάρκο Σίλβα… Διότι, πολύ απλά και ποδοσφαιρικά, όταν θέλεις να παίξεις με target man και φορ «ντουλάπα» (και όχι striker ή finisher ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε), τότε πρέπει να έχεις φροντίσει τα δύο εξτρέμ σου να πατούν περιοχή και να σκοράρουν περίπου με την ίδια άνεση που το κάνει ένας επιθετικός! Να μην είναι μόνο wingers, δηλαδή, αλλά να μπορούν να γίνουν και inside forwards... Να παίζουν τον ρόλο του δεύτερου επιθετικού ξεκινώντας τις προσπάθειες τους από τα άκρα...

Να έχεις, δηλαδή, στα «φτερά» δύο παίκτες, οι οποίοι αφενός να μπορούν να παίξουν το «ένας εναντίον ενός», αφετέρου να μπαίνουν στα καρέ και να «εκτελούν»… Όπως, για παράδειγμα, είναι ο Μιραλάς! Όπως ήταν παλιότερα ο Γιαννακόπουλος! Παραδείγματα υπάρχουν πολλά στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, δεν χρειάζεται να τ’ αναλύσουμε περισσότερο το θέμα…

Όταν ο Ολυμπιακός έχει στα δύο άκρα του, τον Ντουρμάζ, τον Σεμπά, τον Πάρντο και τον Ερνάνι (έμεινε εκτός Europa League ο Φουστέρ, που παίζει με «ανοιγμένο» το κεφάλι για να δηλωθεί ο τραυματίας Πορτογάλος!), οι οποίοι όλοι μαζί είναι ζήτημα αν μπορούν να φτάσουν σε διψήφιο αριθμό γκολ σε μια σεζόν, δεν φταίει κανένας… Ιντέγε για το επιθετικό «βραχυκύκλωμα» του Ολυμπιακού!