MR ANONYMOUS

Όταν ανακοινώθηκε η πρόσληψη του Βίκτορ δεν σας κρύβω ότι αισθάνθηκα μια σιγουριά, σχετικά με τον άνθρωπο που θα είχαμε στον πάγκο, μιας και έστω ως δεύτερος είχε περάσει από αυτά τα ηλεκτροφόρα καθίσματα του πάγκου του Ολυμπιακού και είχα την ελπίδα ότι θα γνώριζε και θα μπορούσε να αντιδράσει καλύτερα στις δυσκολίες.

Πόσο τραγικό λάθος έκανα τελικά… και αυτό αποδείχθηκε μετά τον αγώνα του Θρύλου με την Αρούκα. Στον πάγκο βρέθηκε ένας πραγματικός προπονητής, ο οποίος προτίμησε να περπατήσει στο ανοιχτό μονοπάτι που ήταν ήδη στρωμένο από πέρσι. Χωρίς πειράματα, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς να περιμένει να στρώσει το κρεβάτι ο θεός και να κοιμηθεί για να πάρει ένα αποτέλεσμα.

Πραγματικά δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί η ιστορία Μπέντο για τον Ολυμπιακό, ο χρόνος και τα αποτελέσματα θα μας το δείξουν αυτό, αλλά εγώ αυτό που είδα είναι ότι ο άνθρωπος αν μη τι άλλο είναι ορθολογιστής. Με αυτούς τους παίκτες που έχω σε μια ομάδα που η νίκη είναι το οξυγόνο της μπορώ να παίξω έτσι για να έχω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Αυτό έκανε, λοιπόν, και, επιτέλους, μετά από τόσους μήνες είδαμε την ομάδα να αλλάζει και την μπάλα γρήγορα, να έχει πλάνο στο παιχνίδι της και να προσπαθεί να επιτεθεί με διαφορετικούς τρόπους, αλλά πάντα με σχέδιο. Όχι ότι ξαφνικά άλλαξαν όλα και δεν υπάρχουν προβλήματα και ελλείψεις, αλλά, να, όπως και να το κάνεις όταν ο στραβός αρχίζει να βλέπει λίγο από το ένα μάτι, το λες και πρόοδο και μάλιστα σημαντική.  

Μου άρεσε πολύ που εμπιστεύθηκε τον Ανδρούτσο, να μπει σε μια στιγμή που ο Τσόρι έδειχνε να μην έχει να δώσει κάτι παραπάνω στον αγώνα. Ελπίζω να υπάρχει πλάνο για τους πιτσιρικάδες και όχι να ήταν απλά μια αλλαγή ανάγκης.

Το πολύ σημαντικό γεγονός είναι ότι όλοι μας, πήραμε μια βαθιά ανάσα και τώρα οι άνθρωποι του Ολυμπιακού μπορούν να συνεχίσουν να κάνουν τις απαραίτητες ενέργειες που χρειάζεται η ομάδα, με λίγο λιγότερο άγχος, έτσι ώστε να επανέλθει ο Θρύλος στην ομάδα που ονειρευόμαστε.

ΥΓ. Από το πρώτο ματς με την Χάποελ είχα πει ότι ο Καπίνο θα μας κάνει να ξεχάσουμε γρήγορα τον Ρομπέρτο… Σταθερός, σοβαρός και σίγουρος.

ΥΓ2. Τελικά υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον πρώτο και τον δεύτερο. Κάποιοι είναι γεννημένοι για πρώτοι και κάποιοι δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν ποτέ από δεύτεροι…