Για άλλους οι «διδακτικές ήττες»…

Δεν γίναμε ξαφνικά… σαν και αυτούς. Δεν γίναμε ξαφνικά… ίσα κι όμοια… Δεν ξέρουμε, εμείς, από… διδακτικές ήττες. Δεν λέμε και δεν κάνουμε, εμείς, τέτοια πράγματα. Εμείς στεκόμαστε μπροστά στον καθρέφτη και συζητάμε με τον εαυτό μας, τι δεν πηγαίνει καλά. Ξέρουμε πως να διαχειριστούμε τη δυσκολία.

Και αν αυτό που είδαμε χθες στο γήπεδο, απέναντι στον εξασφύριχτρο, δεν είναι ο Ολυμπιακός που έχουμε συνηθίσει, που έχουμε μάθει να βλέπουμε, ξέρουμε καλά, ως οργανισμός, πως να τον κάνουμε ξανά να φανεί. Αυτό τον Ολυμπιακό που, ακόμη και όταν χάνει από κάποιον αντίπαλο, ακόμη και από… αυτούς, το κάνει έχοντας δώσει ΜΑΧΗ μέχρι το τελευταίο κλάσμα του δευτερολέπτου.

Η δήλωση Μπαρτζώκα, μετά τον αγώνα, μας προβληματίζει άπαντες. Οι αναθεματισμοί και η εσωστρέφεια δεν βοηθούν και η ομάδα χρειάζεται καθαρό μυαλό, για να κάνει την προσπάθειά της, να σταθεί ξανά στα πόδια της. Αλλά για να γίνει αυτό, απαιτούνται και γενναίες αποφάσεις, από εκείνους οι οποίοι έχουν τη δύναμη, αλλά και το ‘βαρύ φορτίο’ να τις παίρνουν.

Δεν χωρά στον Ολυμπιακό ‘ήττα αδιαφορίας’. Δεν είμαστε εμείς αυτοί. Δεν είναι αυτή η ομάδα που αγαπάμε. Ο Ολυμπιακός δεν χτίστηκε με ‘αδιαφορία’ και με έλλειψη προσπάθειας. Κάθε άλλο. Και για αυτό συχνά-πυκνά, κάνει ομάδες με πολλαπλάσια μπάτζετ, από εκείνον, να μοιάζουν με… ομαδούλες. Γιατί βασίζεται στην υπερπροσπάθεια που -πρέπει πάντοτε, αδιαπραγμάτευτα να- βγάζει στο παρκέ. Όταν αυτή η προσπάθεια δεν έρχεται, τότε κάτι πάει λάθος…

Γνωρίζει καλά ο Θρύλος, τι πρέπει να κάνει. Ξαναλέμε ότι περισσότερη εσωστρέφεια, τούτη την ώρα, δεν κάνει καλό. Στήριξη, με την κριτική που γίνεται από αγάπη και μόνο. Για να συνεχίσει η ομάδα να πηγαίνει μπροστά. Και γενναίες αποφάσεις, όπου χρειάζονται. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος…