Ο Ερασιτέχνης είναι μεράκι!
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω, δεν μπορώ να φανταστώ τι άλλο πρέπει να δείτε, τι άλλο πρέπει να κάνουμε για να αγκαλιάσει τον ερασιτέχνη η πλατιά μάζα των οπαδών μας και να τον στηρίξει οικονομικά. Κάθε χρόνο προσπαθούμε να διατηρούμε τα πρωτεία σε όλα τα αθλήματα που τα καταφέραμε και να γίνουμε πιο δυνατοί φέρνοντας στο λιμάνι όσα χάσαμε. Κάθε χρόνο φτιάχνουμε τέτοια εποχή όλα τα τμήματα χωρίς να ξέρουμε πόσα θα είναι τα έσοδα. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για κανέναν, στερέψανε. Εν έτη 2023 που μια είδηση μεταφέρετε σε δευτερόλεπτα σε όλο τον πλανήτη πλέον όλοι ξέρουν.
Οι υποχρεώσεις μόνο αυξάνουν, δεν λιγοστεύουν. Δίνουμε εις γνώσην μας πεδίο δράσης στους απέναντι να μας «κλέβουν» κανά Πρωτάθλημα επενδύοντας όπου δεν μπορούμε να φτιάξουμε καλύτερες ομάδες , παρά μόνο ανταγωνιστικές. Να μας «χτυπάνε» εκεί που βλέπουν ότι τους παίρνει, έχοντας ως σιωπηλό συμπαραστάτη το Κράτος. Πολύ σύντομα θα δουν το φως της δημοσιότητας στοιχεία που θα αναδεικνύουν σε όλο του μεγαλείο του λόγου το αληθές. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο θέμα των εγκαταστάσεων. Ο μεταγραφικός σχεδιασμός του ερασιτέχνη σχεδόν ολοκληρώθηκε.
Μπροστά μας έχουμε μόνο υποχρεώσεις. Πρέπει να βάλουμε πλάτη όσο το δυνατόν περισσότεροι. Είναι απαράδεκτο να δραστηριοποιούνται στον Πειραιά ένα σωρό επιχειρηματίες, να δηλώνουν Ολυμπιακοί, και να μην βοηθάνε τον ερασιτέχνη υπό μορφή χορηγιών εκτός από ελάχιστους. Η να μην ενδιαφέρεται κάποιος να αναλάβει ένα τμήμα να το εκτοξεύσει βοηθώντας έμμεσα και τα υπόλοιπα. Γιατί να είμαστε μέλη μόνο όσοι παίρνουμε διαρκείας; Γιατί να έχουμε κάρτα φιλάθλου μόνο όσοι ψάχνουμε εισιτήρια. Στην επαρχία, που ανέκαθεν έχουμε μεγάλο όγκο φιλάθλων, λόγω της οικονομικής κατάστασης έχουν λιγοστέψει οι μετακινήσεις για την παρακολούθηση εντός έδρας αγώνων μπάσκετ η ποδοσφαίρου, γιατί να μην ενισχύουν τον ερασιτέχνη ως μέλη περισσότεροι;
Μια κάρτα μέλους, είναι ένα απλό δείγμα αγάπης προς τον σύλλογο και ενεργή «συμμετοχή» στα δρώμενα. Εδώ οι «άλλοι» πιάνονται από τα μαλλιά κυριολεκτικά για να βρουν κάτι να «πανηγυρίσουν» και εμείς που είμαστε ο Αυτοκράτορας του Ελληνικού αθλητισμού δεν κάνουμε το ελάχιστο ως καθήκον μας, ώστε να γιγαντώσουμε κ άλλο τον σύλλογο;
Χρειάζεται διαφήμιση η καμπάνια για την αξία του να είσαι μέλος στον Ολυμπιακό; Να γράφεις μαζί με τους αθλητές την Ευρωπαϊκή Ιστορία του συλλόγου; Να συμμετέχεις σε όλα τα εγχώρια τρόπαια στα ομαδικά αθλήματα και όχι μόνο; Βγαίνουν κάποιοι και ασκούν κριτική για κάποιες μεταγραφικές κινήσεις. Ξέρουμε και εμείς ότι υπάρχουν καλύτεροι. Μόνο που οι καλύτεροι αθλητές σε κάποια αθλήματα , κοστίζουν και περισσότερα. Δεν θα υποθηκεύσουμε το μέλλον του συλλόγου για να πάρουμε ένα τρόπαιο παραπάνω.
Προϋπολογίζουμε με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια τα πιθανά έσοδα και τα μοιράζουμε όσο το δυνατόν μπορούμε καλύτερα. Ούτε φυσικά επιζητούμε να ασχοληθούν επιχειρηματίες και να κάνουμε κουμάντο στα λεφτά τους. Δεν μας νοιάζει ούτε η καρέκλα ούτε η δόξα. Σήμερα είμαστε αύριο δεν είμαστε. Το μεγαλείο του Ολυμπιακού και οι σελίδες δόξας που γράφονται είναι η ικανοποίηση μας από τότε που γυρνάγαμε από γήπεδο σε γήπεδο και από άθλημα σε άθλημα ως οπαδοί από την δεκαετία του ΄80. Ο ερασιτέχνης είναι μεράκι. Αντιπροσωπεύει στον υπερθετικό βαθμό την ιδεολογία του συλλόγου, σε εποχές πλήρως επαγγελματικές.
Τελειώνοντας αυτό το κείμενο όσοι το διαβάσετε , είτε συμφωνείτε είτε όχι , είτε είστε μέλη είτε όχι, αναλογιστείτε πόσα περισσότερα από όσα ήδη έχουμε καταφέρει θα είχαμε πετύχει αν ήμασταν περισσότεροι. Όχι στα λόγια, στις πράξεις. Η μισή Ελλάδα είναι όντως Ολυμπιακοί αλλά δεν το βλέπω στην πράξη. Και είναι κρίμα.