Τώρα είναι η ώρα για την υπέρβαση, ώστε να ζήσουμε όσα δεν ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια στην Ευρώπη

Το φιλικό με τον Άρη ήταν ένα ακόμη αντιπροσωπευτικό δείγμα του τι περιμένουμε να δούμε τη φετινή χρονιά. Δεν υπάρχει αντίπαλος στην Ελλάδα, ακόμη και να μην ενισχυθούμε περαιτέρω, αν μπαίνουμε από το πρώτο λεπτό συγκεντρωμένοι σε κάθε ματς. Το ρόστερ φαντάζει πλήρες ακόμη και με τους Φορτούνη, Τικίνιο τραυματίες, ακόμη και χωρίς άλλο αριστερό μπακ και εξτρέμ. Αλλά, επειδή θέλουμε να πρωταγωνιστήσουμε και στην Ευρώπη, επειδή πλέον δεν «ικανοποιούμαστε» («κακομάθαμε») να φτάνουμε μόνο μέχρι τους «16» του Γιουρόπα, επειδή το ρόστερ έχει ήδη ποιότητα για πολύ παραπάνω, δεν αρκεί η έλευση μόνο του εξτρέμ που θα κάνει τη διαφορά.

Ανέκαθεν είμαι υπέρ των πωλήσεων ώστε η ομάδα να είναι αυτοσυντηρούμενη και να αντικαθιστά αυτούς που εξελίχτηκαν, είτε με έμπειρους αξίας, είτε με τα επόμενα ταλέντα που θα αναδειχτούν βοηθώντας το σύλλογο να μεγαλώσει. Βλέποντας τον Εμβιλά χτες, μαζί με τον Κούντε και ως παρτενέρ τους τον Καμαρά θεωρώ ότι τέτοια 3άδα στα χαφ είχαμε χρόνια να δούμε. Μακάρι να μην έρθει πρόταση ικανοποιητική τόσο για την ομάδα όσο και για το σύλλογο ώστε να παραμείνει ο Μαντί τουλάχιστον για μια ακόμη χρονιά, και ας μείνουν ως 5ο και 6ο χαφ ο Αγκιμπού και ο Σουρλής. Υπάρχει βέβαια και ο Μπούχα αλλά αν φύγει ο Καμαρά δύσκολα να σταθούμε τυχεροί και να βρούμε άλλο χαφ τέτοιας ποιότητας για να τον αντικαταστήσουμε.

Με το βλέμμα πάντα αποκλειστικά και μόνο στην Ευρώπη, οι επόμενες θέσεις που θα πρέπει να ενισχυθούμε για να αγγίξουμε το «τέλειο» είναι αυτές των ακραίων μπακ στην άμυνα. Ο Λαλά δεν πείθει ακόμη ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ και δεν έχει ακόμη καμιά σχέση με τον παίχτη που έβλεπα στο Γαλλικό Πρωτάθλημα. Μπορεί να περιμένει ο Ολυμπιακός; Και πόσο; Ο Ρέαμπτσιουκ είναι ένας καλός μπακ αλλά και αυτός μέχρι στιγμής δεν είναι ο παίχτης που θα πάρει τη φανέλα σπίτι του. Πιστεύω πως αν ο Ολυμπιακός κινηθεί και για τα ακραία μπακ όπως κινήθηκε μέχρι τώρα στις μεταγραφές και όπως κινείται για να φέρει εξτρέμ, θα παραμιλάμε. Πρέπει να φανούμε συνεπείς στο ραντεβού με την Ιστορία. Να δείξουμε ότι διδαχτήκαμε από τους «άδικους» αποκλεισμούς από Γουλβς και Άρσεναλ, ρίχνοντας όλο το βάρος στις «λεπτομέρειες». Στις πινελιές εκείνες που θα ολοκληρώσουν τον «πίνακα» του Μάρτινς.

Πιστεύω πως τώρα είναι η ώρα για την υπέρβαση, τώρα είναι η κατάλληλη ώρα για να προκαλέσουμε την τύχη μας και να ζήσουμε όσα δεν ζήσαμε τις προηγούμενες φορές στην Ευρώπη. Το αξίζει ο κόσμος μας, το αξίζει ο Μαρινάκης που χτίζει πέτρα-πέτρα εδώ και 11 χρόνια το σύλλογο καθιστώντας τον πανίσχυρο στην Ελλάδα και υπολογίσιμο στην Ευρώπη, το αξίζει και ο Μάρτινς με τους παίχτες του για την δουλειά που γίνεται εδώ και 4 χρόνια στο Ρέντη. Αποθεώστε εσείς οι αντικειμενικοί τους «αήττητους» του Βορρά (πώς να ηττηθούν όταν δεν έχουν παίξει ποτέ σε ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ;) και τους «Κρατικοδίαιτους επαναστάτες» του Νότου, τώρα που ακόμη δεν έχουν δει τις ομάδες τους αγωνιζόμενες γιατί μετά που θα πέφτουν οι σφαλιάρες θα φταίνε οι…. προπονητές και οι παίχτες… που ως γνωστόν έρχονται μόνοι τους!