Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω...

Δεν κατάφερε ο Ολυμπιακός να γυρίσει με βαθμούς στις αποσκευές του. Όχι γιατί δεν έπαιξε καλά, αλλά γιατί πληγώθηκε από τα ελάχιστα λάθη του. Δεν θα κάτσω σαν τις «άλλες» ύαινες να κατασπαράξω , τα «εύκολα θύματα», πολύ απλά γιατί όλοι κάνουν λάθη. Άλλα τα πληρώνουμε άλλα όχι. Ούτε αντιμετωπίζω επιλεκτικά τα λάθη δίνοντας συγχωροχάρτι , μόνο σε όσους «συμπαθώ», και ρίχνοντας στην πυρά όσους δεν μου αρέσουν όπως αρέσκονται να κάνουν κάποιοι.

Γιατί ας πούμε δεν «αγανακτούν» εναντίον του Μάρτινς που τους χρησιμοποιεί; Μέρα που είναι λοιπόν λέω ΟΧΙ σε όλη αυτή την «αγανάκτηση». Κοιτάξτε τι έχουν γράψει και τι έχουν πει ένα σωρό άλλοι και επιλέξτε την ενημέρωση σας. Δεν πιστεύω ότι στεναχωρήθηκαν περισσότερο από εμάς, η θέλουν την πρόκριση στους «16». Αλήθεια γιατί δεν ασχολήθηκαν με τους «συνταξιούχους» Ραφίνια, Χολέμπας και Βαλμπουενά;

Γιατί δεν ασχολήθηκαν με την συνολική εικόνα της ομάδας που σε ένα ακόμη ευρωπαϊκό παιχνίδι στάθηκε με επιτυχία στο γήπεδο; Γιατί δεν βλέπουν ότι ο Ολυμπιακός έχει περάσει σε άλλο επίπεδο; Πως ακόμη και με απουσίες Καμαρά, Μπα,  Σουντανί, , και χωρίς να είναι έτοιμοι παίχτες όπως οι Βινάγκρε, Πέπε, Μπρούμα, με ελλιπή προετοιμασία, χωρίς ξεκούραση από την περσινή σεζόν, η ομάδα μας «προκαλεί» να την βλέπουμε; Να χαιρόμαστε το ποδόσφαιρο που παίζει και να ανυπομονούμε για το επόμενο παιχνίδι; Αν δεν βλέπετε ορισμένοι, τον ρόλο κάποιων, που περιμένουν εναγωνίως την πρώτη γκέλα για να γράψουν ότι μ@λ@κί@ τους κατέβει στο κεφάλι τους, πρόβλημα σας.

Να ακούτε τις απόψεις των «πυρηνικών επιστημόνων», και να διαμορφώνετε την άποψη σας σύμφωνα με τα όσα σας ταίζουν. Ώρες – ώρες πάντως τους καταλαβαίνω. Άνεργοι θα ήταν αν δεν έριχναν χολή στον Ολυμπιακό οι μυρωδιάδες.  Εγώ μιλάω σαν οπαδός που έχω φάει τα γήπεδα με το κουτάλι από το 1977. Και κανείς από όλο αυτόν τον συφερτό που βγήκε παγανιά δεν μπορεί να με πείσει ότι αγαπάει η θέλει το καλύτερο για τον Ολυμπιακό με όλη αυτή την καταστροφολογία που σπέρνει.

Δεν θα ζούσαμε τίποτε από όλα αυτά που ζούμε, αν ακολουθούσαμε τις απόψεις τους για τον Μάρτινς, τις μεταγραφές , τον Μαρινάκη , για να μην ξεχνάμε και ποιοι χαιρόντουσαν επί Κοντονή, Βασιλειάδη, για τις εκλογές της ΕΠΟ, για την σωτηρία του ποδοσφαίρου κλπ κλπ. Δεν χάθηκε τίποτε απολύτως. Ο Ολυμπιακός έχει τελευταίο ματς την Πόρτο στην έδρα του… Πιο πριν παίζει με το φαβορί του ομίλου την Σίτι , που έστω και 1 βαθμό να πάρει θα τον ωφελήσει απεριόριστα, και στην συνέχεια θα πάει στην Μασσαλία να παίξει με την Μαρσέϊγ , γνωρίζοντας από τα αποτελέσματα της με την Πόρτο ποια θα είναι η κατάταξη του ομίλου.

Ο στόχος είναι να συνεχίσουμε το ευρωπαϊκό ταξίδι. Είτε στους «16» , είτε στους «32» του Γιουρόπα. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Και αυτό πονάει πολύ. Αυτό διαμορφώνει τις «απόψεις». Είναι επιλογή σας ποιους θα ακούτε , από ποιους θα ενημερώνεστε και κυρίως να εμπιστεύεστε μόνο τα μάτια και την καρδιά σας. Για μένα πάντως ήταν ακόμη μια μάγκικη βραδιά. Του Μαρινάκη και του Μάρτινς την ομαδάρα την λένε Ολυμπιακάρα. Γιατί όλα όσα ζούμε έχουν ονοματεπώνυμα.