Η ώρα του Ντόρσεϊ να δώσει στο μέλλον του Ολυμπιακού κάτι από το... παρελθόν του!
Η αρχή έγινε για τον Ολυμπιακό, με τον Τάιλερ Ντόρσεϊ να «επαναπατρίζεται» και να επιστρέφει στο Λιμάνι, μετά από δύο ολόκληρα χρόνια. Η πρώτη μεταγραφή των «ερυθρόλευκων» είναι γεγονός, με την περιφέρεια να δυναμώνει τόσο σε σουτ, όσο και σε αθλητικότητα, χάρη στην προσθήκη του Ελληνοαμερικανού σουτέρ.
Όλα αυτά, με τον Γιώργο Μπαρτζώκα να έχει στο μυαλό του το μέλλον της ομάδας και το πως θα δομηθεί το παιχνίδι της. Μέσα σε αυτά, όμως, έρχεται για να συνδυαστεί με τα παραπάνω το παρελθόν. Μία «συνταγή» δοκιμασμένη, αφού και την πρώτη φορά που ο Ντόρσεϊ είχε πατήσει το πόδι του στον Πειραιά, είχε ανταποκριθεί, κατά μεγάλο βαθμό τουλάχιστον, στις προσδοκίες.
Ένας παίκτης με τρομερό θράσος, που έδωσε «ζωντάνια» στο «2». 31 συμμετοχές στην Euroleague και 24 λεπτά ανά αγώνα, με 13,4 πόντους, 2,4 ριμπάουντ, 2,1 ασίστ και 39,5% από το τρίποντο. Στο πρωτάθλημα είχε καταγράψει 24 ματς, με 20 λεπτά, κατά μέσο όρο, 11 πόντους, 2,4 ριμπάουντ, 1,8 ασίστ και 42,3% από το τρίποντο, πρωταγωνιστώντας τόσο στο double εντός συνόρων, όσο και στο να προκριθεί ο Ολυμπιακός στο Final-4 της Euroleague, με αποκορύφωμα την αξέχαστη σειρά με την Μονακό και το αλησμόνητο Game 5 στο «φλεγόμενο» ΣΕΦ.
Ο ρόλος του Τάιλερ Ντόρσεϊ ήταν βασικός στην ανάπτυξη του παιχνιδιού της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα. Ένεκα αθλητικότητας και κίνησης, το παιχνίδι του Coach B βοηθούσε τον Ελληνοαμερικανό, ο οποίος μπορούσε να ξεμαρκαριστεί πιο εύκολα, προκειμένου να βρει μεγάλα σουτ από τα 6 και 75.
Σταθερός, κατά βάση, πολύ πιο σταθερός σε σχέση με τον καλό σουτέρ, αλλά πιο «μονόχνωτο» Αϊζάια Κάνααν. Μετά τη φυγή του Ντόρσεϊ, μπορεί ο Ολυμπιακός να διατήρησε την καλή κυκλοφορία της μπάλας, αλλά δεν έπαιρνε τόσα πολλά από τη θέση «2», κάτι που υπερκάλυπταν οι υπόλοιποι και ειδικά ο Σάσα Βεζένκοφ, το 2022/23.
Μην ξεχνάμε ότι εκείνη τη χρονιά, ο Κάνααν είχε μόλις 5,6 πόντους ανά αγώνα στην Euroleague, σε 32 λεπτά και 15,4 λεπτά ανά παιχνίδι, με το «φτωχό» 33,3% από το τρίποντο. Την επόμενη χρονιά, ο χρόνος αυξήθηκε (32,4 λεπτά), οι πόντοι το ίδιο (12 κατά μέσο όρο), αλλά πέραν του 44,7% από το τρίποντο, η παραγωγή στους υπόλοιπους τομείς ήταν μικρή, κάτω του 1,5 ανά αγώνα. Ένα παιχνίδι ρισκαδόρικο, μεν, χωρίς πολύπλευρη προσφορά, δε. Και με τον Άλεκ Πίτερς να δίνει ψυχολογία, μέσω της δαιμονιόδους φόρμας, αλλά και του πρωταγωνιστικού του ρόλου.
Παρ΄όλα αυτά, τα γκαρντ ήρθε η ώρα να βγουν ξανά στον «αφρό». Με την επιστροφή του Τάιλερ Ντόρσεϊ, εκτός του ότι ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης θα έχει τον ιδανικό, και γνώριμο, «διόσκουρο», ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα έχει μικρότερη ανησυχία να βασίσει το, μακρινό κυρίως, παιχνίδι του στην περιφέρεια, γνωρίζοντας τη μεγαλύτερη σταθερότητα του, πιο συγκρατημένου, Ελληνοαμερικανού γκαρντ.
Ο οποίος δεν θα φοβάται να μπει μέσα στη ρακέτα, αφού είναι καλός και στο iso παιχνίδι. Κάτι που έλειπε από τον Κάνααν, όμως επιστρέφει στο gameplay του Ολυμπιακού.
Ένα gameplay που σκοπό έχει να τον πάει όσο ψηλότερα μπορεί, και να του δώσει πίσω όσα του στέρησε η τύχη, σε συνδυασμό με διάφορους εξωγενείς παράγοντες.